မယားပါသမီး

၃၂ အဲယားကွန်းကားကြီးပေါ်သို့ တိုးခွေ့ လှမ်းတက်လာသော စိုးထူးသည် တင်မေခက် ကို လှမ်းတွေ့လိုက်သောအခါ စိတ်ကူး အကြံကောင်း တခု ခေါင်းထဲ လက်ကနဲ ပေါ်လာသည် ။

“ ဟော..ခက်ခက် ..ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ...”

အနားသို့ ရောက်လာပြီး ကိုစိုးထူး အသံပြုတော့မှပင် ကောင်မလေး သိသွား၏ ။

“ ဟို..ကျူ ရှင် က  ...အို...”

တင်မေခက် ပြန်အဖြေတွင် ကိုစိုးထူးက မယားပါသမီး၏ ဘယ်ဘက် ဖင်သားခြမ်းကြီးကို ညာလက်ဖြင့် ခပ်ရဲရဲ ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သောကြောင့် ကောင်မလေး 

ပူထူဖိန်းရှိန်းလျက် ယောင်ယမ်း ရေရွတ်သံလေး ထွက်လာသည် ။

တင်မေခက် တယောက် ပထွေး ဖင်ကိုင်နေသည်ကို ငြိမ်ပြီး ခံနေမိသည် ။ မျက်နှာလေး ရဲကာ ခေါင်းလေးကိုတော့ မသိမသာ ငုံ့ထားသည် ။ 

ကိုစိုးထူး ဆိုတာက ဖျံ ..။ မိန်းမတွေ စားလာတာ မနည်းတော့ဘူး ။ “ မ ” ကျမ်းကျေသူ ဟုပင် ဆိုနိုင်သည် ။ မိန်းမတို့၏ အထာကို နောကျေနေသည် ။ 

တင်မေခက်၏ အမူအရာကို ကြည့်ရုံနှင့် ကောင်မလေးစိတ်ထဲ ဘယ်လို ဖီလင်တွေ ရှိ..ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို အကဲခတ်နေမိသည် ။ ပိုင်ပြီ ဟု သိရသည်အတွက် ငနဲသား 

ပိုကဲလာသည် ။

ချာတိတ်မ၏ ဖင်သားကြီးကို ပွတ်သည် ။ ဘယ်ဘက် ဖင်သားခြမ်း“ အတွင်းပိုင်း အသားတို့ကို ညာလက်ညှိုး လက်သူကြွယ် လက်ခလယ် လက်သုံးချောင်း၏ ထိပ်ပိုင်း အဆစ်များဖြင့် ခပ်တင်းတင်း 

ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲပေးသည် ။ ဖင်ကို ဖြဲပေးသလိုမျိ ုး ဖြစ်သည် ။တင်မေခက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံလာသည် ။ ကိုစိူးထူးက မယားပါသမီး၏ ဖင်အကွဲနေရာကို လက်ခလယ်ဖြင့် အသာအယာ ထိုးပွတ်

သည် ။ စအိုနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို မထိတထိ ထိတချက် မထိတချက် ဖြစ်သည် ။ ကောင်မလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်ကိုကိုစိုးထူး ကောင်းကောင်း သတိပြုမိသည် ။

ထို့နောက် ဒီထက် ထိရောက်တာကို ဆက်လုပ်သည် ။ ညာလက်ဖြင့် တင်မေခက်၏ ဘယ်ဘက်ဖင်တုံး အပြင်ဖက်ပိုင်းကို အသာ အုပ်ကိုင်ကာ သူ့ဆီးစပ်ကို ရှေ့သိုက ကော့ထိုးလိုက်သည် ။

တင်မေခက်ကို နောက်မှနေပြီး လီးနှင့် ထောက်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ ဒီလိုမျို ုး လုပ်နေကျမို့လို့..ကိုစိုးထူး၏ လီးက တင်မေခက် ပေါင်ာကားမှ တိုးဝင်က စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ထောက်မိသည် ။

ကိုစိုးထူးသည် အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ ဘာတွေ ဝတ်လေ့ရှိသူ မဟုတ် ။ အမြဲတမ်း ပုဆိုးတထပ်တည်းသာ ဝတ်သည် ။

သည်တော့ ပုဆိုးအောက်ရှိ သူ့လီးကြီးသည် လွတ်လပ်စွာ တောင်မတ်လို့ နေသည် ။

ပုဆိုး..စကပ်ထမိန်..အတွင်းခံပင်တီတို့ ကြားခံ ရှိနေလျက်နှင့်ပင် အပျိုု ရိုင်းမလေး တင်မေခက်ခမြာတောင်နေသော လီးချောင်းကြီး၏ အထိအတွေ့နှင့် ကြက်သီးဖျန်းဖျန်း ထအောင် 

ခံစားလိုက်ရရှာသည် ။

တကိုယ်လုံးရှိ သွေးတွေ ဆူဝေကုန်သည် ။လှိုက်ဖို ရင်တုန်ဖွယ်ရာ ဖီလင်သည် တကိုယ်လုံး ပြန့်နှံ့သည် ။

လှိုက်ဖို ရင်တုန်ဘွယ်ရာ ဖီလင်သည် တကိုယ်လုံး ပြန့်နှံ့သည် ။ စောက်ပတ်ကို လက်ခလယ်နှင့် လှမ်း အနှိုက်ခံရစဉ်တွင် အလိုအလျောက် ရုန်းဖယ်ထုတ်မှု မျိုး ပင် မလုပ်နိုင်တော့ ။ထိုစဉ်က အလိုလို တင်ပါးကြီးတွေ နောက်ပစ်ပေးမိသည် ။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လည်း ကွပေးလိုက်သည် ။ ကိုစိုးထူး က ရှေ့ကို ပိုတိုးသည် ။မယားပါသမီး၏ ဖင်ကြီးကိုလည်း ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ကိုင်ဆွဲသည် ။ လီးသည် ကြားခံ

နေသော အဝတ်အစားများကို ထိုးဖေါက်ကာ စောက်ပတ်ထဲ တခါတည်း တိုးဝင်သွား လေတော့မလားဟု ထင်မှတ်မှားရလေအောင်ကို ထိထိမိမိ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ထိုးမိထောက်မိနေသည် ။ တင်မေခက်မှာ ဖြိုးကနဲ ဖြန်းကနဲ ဖြစ်သည် ။ ရင်ဖိုမောဟိုက်သည် ။ ကြက်သီးတွေ ထသည် ။ အဆိုးဆုံး ကတော့ စောက်ပတ်ထဲတွင် ပွစိပွစိ လှုပ်ရှားနေကာ အရည်ကြည်တွေ အပြတ် စိုရွှဲနေမှု ဖြစ်သည် ။

သည်လို လီးနှင့် ထောက်ခံရမှု နောက်ထပ် တမိနစ် နှစ်မိနစ်ခန့် ဆက်ဖြစ်နေလျှင် တင်မေခက်တယောက် ပြီးပင် ပြီးသွားလေမလား မပြောတတ် ။

“ မှတ်တိုင်ပါတယ် ...”

ကိုစိုးထူး လီးနှင့် အထောက်ခံရမှုကြောင့် တင်မေခက်တယောက် အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှား အပြတ် ဖီလင်တက်လျက် အရာရာကို မေ့နေခိုက်မှာပင် ၃၂ အဲယားကွန်း ဘတ်စ်ကားကြီးက သူမ ဆင်းရမည့်နေရာနား ရောက်လာသည် ။ တင်မေခက်မှည ဆင်းရမည့် မှတ်တိုင်နား ရောက်လို့ ရောက်မှန်း မသိ ။ ကိုစိုးထူးကသာ ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ပြောလိုက်ရသည် ။

ခဏအကြာ ကားက မှတ်တိုင်တွင် ရပ်သည် ။

“ မှတိုင်ရောက်ပြီ..ဆင်းတော့လေ..ခက်ခက်...”

ထိုအခါမှ တင်မေခက်မှာ ယောင်တောင်တောင်နှင့် ကားအပေါက် ရှိရာသို့ တိုးသွားသည် ။ ကိုစိုးထူးက ကောင်မလေး၏ ဖင်ကြီးကို ကိုင်ညှစ်ကာ ခပ်နာနာ တချက် ဆွဲဆိတ် လိုက်သေးသည် ။

အဆိတ်ခံလိုက်ရသော ဖင်သား နာနာ ကျိန်းကျိန်းနှင့်ပင် တင်မေခက် ကားပေါ်မှ ဆင်းသည် ။

ထိုသို့ ဆင်းမိပြီးမှ သည်လို အချိန်မျိ ုးတွင် မိမိတို့ မိသားစု နေထိုင်ရာ တိုက်ခန်းတွင် မည်သူမျှ မရှိကြောင်းကို တင်မေခက် တွေးမိသည် ။

အခု ပထွေးသာ မိမိနှင့် အတူ လိုက်လာလျှင် ရှစ်ထပ် ကန်ထရိုက်တိုက်ကြီး၏ ခြောက်လွှာ တိုက်ခန်းထဲတွင် မိမိနှင့် ကိုစိုးထူးတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိနေကြလျက် မရှောင်သာသည့် လမ်းမြှောင်ကြား

မှာ ပထွေးနဲ့ မယားပါသမီးတို့ “ ညား”ကုန်သည့်ကိန်း ဆိုက်နိုင်ကြောင်း တင်မေခက် စိုးရိမ်စွာ စဉ်းစားမိသည် ။

အိမ်မပြန်သေးဟု ဆုံးဖြတ်သည် ။ တိုက်ခန်း အနီရှိ စားနေကျ ရခိုင် မုန့်တီဆိုင်တွင် ဝင်ထိုင်အချိန်ဖြုန်းကာ ညီမ တင်မေထက် ကျောင်းပြန်လာချိန်အထိ စောင့်လိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးသည် ။

ဘတ်စ်ကားကြီးက ဆက် မောင်းထွက်သွားသည် ။ ပထွေးကိုစိုးထူး မဆင်းဘဲ ကားပေါ် ဆက်ပါသွားသည် ။ ကိုစိုးထူး ဆင်းလိုက်လာမည်ကို တွေးပူမိသော တင်မေခက်မှာ ကိုစိုးထူး ကားပေါ် ဆက်ပါသွားသည့်အခါတွင်တော့ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သလို ခံစားရသည် ။ ကိုစိုးထူး လိုက်လာမှာကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့သည့်အတွက် တင်မေခက်သည် မူလ စိတ်ကူးကို ဖျက်ပြီး တိုက်ခန်းသို့သာ

ပြန်သည် ။ တိုက်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိသည့်အပြင် ကိုယ့်အဝတ်လဲခန်းမှာ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေသည်မို့ တင်မေခက်သည် ထမိန်လျှောကျကာ ဖင်ကြီး ပေါ်နေသည် ကို ပြန်ပြီး ဖုံးဖုံး ဖိဖိ မလုပ် ။ အဝတ်လဲခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခြေပစ်လက်ပစ် ဆိုသလို လှဲအိပ်ချသည် ။

ထိုအခါ ဖင်သာ မဟုတ်တော့ဘဲ စောက်ပတ်လည်း အပြူးသား ပေါ်လာသည် ။ အထိန်းအချ ုပ်မရှိ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆိုသလို လွှတ်ထားသည့် အချိန်အခါမို့ တင်မေခက်ရဲ့ ရမက်ဇောတွေက တိုးလို့ ပြင်းထန်လာကြသည် ။ ကောင်မလေးသည် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ရှပ်ဆန်ဆန် ဘလောက်စ်လေး၏ ရင်ဘတ် ကြယ်သီးများ ကိုလည်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဘာရယ်တော့ မဟုတ် ။ လွတ်လပ် ပေါ့ပါးစွာ နေလိုတာကြောင့် ဖြစ်သည် ။

ဘလောက်စ်ကြယ်သီးများ ပြုတ်ပြီး ရင်ဘတ် ပွင့်သွားသောအခါ ဘရာစီယာ စည်းနှောင်ထားသော နို့အုံတို့ မို့ဝန်းစွာ ပေါ်လာသည် ။ တင်မေခက်က ရင်သား ထွားသည် ။ အပျိုမလေးမို့ နို့အုံများသည် မို့ဝန်း တင်းရင်းနေကြသည် ။  တင်မေခက်သည် ယင်ဖိုမှ မသန်းဘူးသေးသည့် သူတယောက်တော့ မဟုတ်ပါ ။ ရည်းစား ရှိသည် ။ ရည်းစားက တယောက်ပင် မဟုတ် ။ နှစ်ယောက် ..။ ရည်းစားနှင့် ချိန်းတွေ့ရာတွင် ပါးနမ်း..ပါးစပ်ငုံခံဘူးသည် ။ နို့ဆွဲ ဖင်ပွတ်တာလည်း ကြုံတွေ့ဖူးသည် ။

ကိုစိုးထူးက လူပါး ..။ မိမိ ကိုင်လိုက် နှိုက်လိုက်မှုကြောင့် တင်မေခက် တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားသွားတာကို အကဲခတ်မိသည် ။ ထို့နည်းတူ တင်မေခက်က သူ့ကို ခပ်ရှောင်ရှောင် လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေမှုတွေကိုလည်း မမေ့ ။ ကောင်မလေး စိတ်ထသွားသည်မှာ မှန်သော်လည်း မိမိကို သိပ်လိုလားပုံ မရသေးကြောင်း အကဲခတ်မိသည် ။ ကားမှတ်တိုင်တွင် အတူ ဆင်းကာ အိမ်သို့သွားကြလျှင် တင်မေခက် တနည်းမဟုတ် တနည်း..အခြား အကြောင်းတခုခုပြကာ တခြားတနေရာသို့ ရှောင်ထွက်သွားစရာ အကြောင်းရှိသည်ကို သိသည် ။

ထို့ကြောင့် တမှတ်တိုင်ကျော်ကျော်တွင် ဆင်းကာ ဆိုက်ကားငှားစီးပြီး မိမိတို့ တိုက်ခန်း ရှိရာသို့ ပြန်လာခဲ့သည် ။ တိုက်ခန်းအောက်ကို ရောက်လာပြီး လှေခါး အတိုင်း မိမိတို့ တိုက်ခန်းရှိရာသို့ ခပ်မြန်မြန် တက်လာခဲ့သည် ။

မယားပါသမီး နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို အပိုင်လိုးတော့မည့် လီးကတော့ တငေါ့ငေါ့ကို လှုပ်နေသည် ။

ငနဲသား၏ ခြေလှမ်းတို့ကလည်း သွက်နေ မြန်နေသည် ။ခြောက်လွှာတိုက်ခန်းသို့ ရောက်သောအခါ မိမိ၏ သော့ဖြင့် ဖွင့်ကာ ဝင်သည် ။ တင်မေခက် စီးသော ခွာထူ ဖိနပ်ကြီးကို တံခါးဘေး ဖိနပ်စင်

တွင် တွေ့ရလေရာ မယားပါသမီး အကြီးမ အိမ်ပြန်ရောက်နေတာ သေချာသည်မို့ ငနဲသား ကျေနပ်စွာ ပြုံးသည် ။ တိုက်ခန်းတံခါးကိုလည်း သေသေချာချာ ပြန်ပိတ်ကာ သော့ ကျကျနန ခတ်သည် ။ တိုက်ခန်း အလုံ ပိတ်သွားပြီ ..။ တံခါးပိတ်ထားသော တိုက်ခန်းထဲတွင် မိမိနှင့် မယားပါသမီးအကြီးမတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ။ ဒါမှ မပိုင်လျှင် ဘာကို ပိုင်သည်ဟု ဆိုရမည်နည်း ..ဟု ကိုစိုးထူး တွေးသည် ။

ဧည့်ခန်းထဲတွင် ကောင်မလေး မရှိ ။ မီးဖိုခန်းထဲတွင်လား ..ဒါမှ မဟုတ်..အိမ်သာခန်းထဲ ရောက်နေတာလား...ဟု တွေးသည် ။ မီးဖိုခန်းဆီသို့ အသာဖြေဖေါ့နင်းကာလျှောက်သွားမည် အပြု ...။

အလစ်..ဒေါက်...

တိုက်ခန်း အဝင်အထွက် တံခါး၏ အပြင်ဘက်သံပန်း ဖွင့်သံ ကြားရသည် ။ ထို့နောက် ကျွန်းတံခါး ပွင့်သွားသည် ။ ပွင့်သွားသော တံခါးပေါက်မှ တိုက်ခန်းထဲသို့ လှမ်း ဝင်လာသူက ကိုစိုးထူး၏ ဇနီးချောကြီး ဒေါ်တင်တင်မေ ..။

မယားပါသမီးကို အပိုင်ကြံဖို့ လုပ်နေခိုက် မယားချောကြီး ရုတ်တရက် အိမ်ပြန် ရောက်လာလို့ ကိုစိုးထူး အိုးတိုးအမ်းတန်းတော့ ဖြစ်သွားလေရဲ့ ..။ ဒါပေမယ့် သူ့ခေါင်းထဲမှာ အကြံကောင်းတခုက လက်ကနဲ ပေါ်လာသည် ။

“ ဟော..မမမေ ပြန်ရောက်လာတာကိုး...အတော်ဘဲ..ဟဲဟဲဟဲ.” 

“ ....ပွဲပြတ်သွားလို့ အိမ်ပြန်စောတာ ..ဘာ အတော်ဘဲလဲ ...”

“ ဟဲဟဲ..မမမေ ပြန်ရောက်လာတယ် ဆိုတော့ လိုးကြရအောင်..အတော်ဘဲလို့ ပြောတာပါ...”

ပြောရင်း ကိုစိုးထူး က မယားချောကြီးရဲ့ ဖင်ဆုံ ၀၀တစ်တစ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုက်လိုက်သည် ။

ဖင်ရိုက်သံ ဖျန်းကနဲ မြည်သည် ။

“ ကျွတ်..ကွာ..လူကို မြင်တာနဲ့ လိုးဖို့ စိတ်ကူးနေတာဘဲ..ထန်ကို ထန်တယ် ..”

“ မမမေ ကလဲဗျာ..ကောင်မလေး နှစ်ယောက် မရှိတုံး အားရပါးရ လိုးကြတာပေါ့..အဝတ်တွေ ချွတ်..”

ပြောလဲပြော..လက်ကလဲ ပါ ..မယားချောကြီးကို ဆွဲဖက်ကာ စကပ်ထမိန် ခါးစည်းချိတ်ကို ဆွဲဖြုတ်သည် ။ အောက်ရှိဇစ်ကိုလည်း ဆွဲဖွင့်နေသည် ။

“ အို..ဟင့်..ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ..ဧည့်ခန်းကြိးထဲမှာကွာ....မချွတ်နဲ့..ကြည့်ပါလား...ပြောလို့ကို မရဘူး...”

ဒေါ်တင်တင်မေ ခရာတာတာနဲ့ ငြင်းနေသည့်ကြားကပင် စကပ်ထမိန် ပြောလျော့ကျသည် ။ ဒေါ်တင်တင်မေ အမူပိုပိုနှင့် ပြောနေခိုက် ကိုစိုးထူးက မယားချောကြီး၏ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေပြီ ..။  အမျိုးသမီးကြီး အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားခဲ့လေပြီ ..။

အဝတ်လဲခန်း ထဲတွင် တုံးလုံးပက်လက် လူးလူးလှိမ့်လှိမ့် ဖြစ်နေသော တင်မေခက် မှာ ပထွေး၏ အသံကျယ်ကျယ် ပြောနေသံကို ကြားရသောအခါ လန့ဖြန့်ပြီး လူးလဲထသည် ။ ပြေလျော့နေသော စကပ်ထမိန်ကို ကမန်းကတမ်း ပြန်ဆွဲ မတင်သည် ။ မိမိ၏ မိခင်ကြီး ပါ ရောက်နေကြောင်း သိရသည့်အတွက်တော့ အနည်းငယ် စိတ်အေးသလို ဖြစ်သည် ။ သို့သော် ဆက်ပြီး ကြားရသော အသံများကြောင့် ကောင်မလေး ထူပူ ရှိန်းဖိန်းလာသည် ။ 

ပထွေးနဲ့ မိမိ၏ အမေတို့ လိုးကြဆော်ကြတော့ရန် အစပျိုုး ပြောဆိုနေကြသည့် စကားများမို့ ရှေ့ ဘာဆက်ဖြစ်မည်ကို တင်မေခက် နားလည်နေသည် ။ ထို့ပြင် အခုလို နေ့ခင်းကြီး ကြောင်တောင် မိမိ၏ မိခင်ကို လိုးဖို့ လုပ်ခြင်းသည် တကယ်စင်စစ် သူတို့ လိုးကြတာကို မိမိ ချောင်းကြည့်ပြီး စိတ်ထရွနေအောင် ပထွေးက ခွင်ဖန်ခြင်း ဖြစ်သည်ကိုလည်း တင်မေခက် တွေးမိသည် ။

သူတို့ လုပ်ကြတာကို ငါသွားမချောင်းဘူး ..ဒီအခန်းထဲမှာပဲ နေမယ် ..အပြင်ကို လုံး၀ မထွက်ဘူး ..တောက်..ခွေးကောင်ကြီး ..ငါ့ကို တမင် စိတ်ထအောင် မေမေ့ကို လိုးပြမှာ..ငါ့စိတ်ထတော့ သူ့အပိုင်ပေါ့..တောက်...ရပါလိမ့်မယ် ..အားကြီးကြီး ...။

တင်မေခက် ထိုသို့ ဆုံးဖြတ်ကာ အဝတ်လဲခန်း တံခါးကို ချက်ချင်း ချက်ချကာ ပိတ်လိုက်သည် ။ ထို့ပြင် နားနှစ်ဖက်ကိုလည်း့ွမ်းများ ထည့်ဆို့ ပိတ်သည် ။ အဝတ်လဲခန်းလေးက အိပ်ခန်း၏ အနောက်မှာ ..ဧည့်ခန်းက အိပ်ခန်း၏ ရှေ့မှာ ..။ နားကို ဂွမ်းဆို့ပိတ်ထားသည့်အတွက် ဧည့်ခန်းထဲရှိ ပထွေးနှင့် မိခင်တို့၏ အသံများကို သဲသဲကွဲကွဲ ပီပီသသ မကြားရတော့ ။

တင်မေထက်သည် ကျောင်းဖွံ့ဖြိုးရေး အချိန်တွင် ဟန်ပြလောက် ပန်းပင် ရေလောင်းတာမျိ ုး လုပ်ပေးပြီးနောက် လစ်ထွက်လာသည် ။ ငှားထားသည့် ဝျတ္ထု စာအုပ် လက်စမသတ်သေးလို့ အိမ်ပြန်ကာ

အမြန်ဖတ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နှင့်ဖြစ်သည် ။ဒါမှ ညနေစောင်း စာအုပ်ဆိုင် ပြန်အပ်ချိန် မှီမည် ။ တိုက်ခန်းသို့ ရောက်သောအခါ မိမိတွင် ရှိသော သော့နှင့် သံပန်းတံခါးကို ဖွင့်သည် ။ ထို့နောက် ကျွန်း

တံခါးသော့ကို ထပ်ဖွင့်ကာ တွန်းလိုက်တော့မည် အပြု တိုက်ခန်းထဲမှ အသံဘလံများကို ကောင်မလေး ကြားရသည် ။

“ ဟာကွာ..ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာ...ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ ..အတော်ကို နှာထနေနော်..မချွတ်နဲ့ ..ကြည့်ပါလား ..ပြောနေတာ မရဘူး ..မချွတ်နဲ့ ဆို ..ဘာ..ကျွတ်သွားပြီကွာ ..ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာ ဒီလို ဖင်အပြောင်သားနဲ့ မနေရဲပါဘူး...”

တင်မေထက် ရင် တဒိန်းဒိန်း ခုံလာသည် ။ အပျိ ုပေါက်မလေး ပီပီ အလွန် စပ်စပ်စုစု သိလိုသည့်စိတ်ကလည်း ထက်သန်လာလေရာ ကျွန်းတံခါးကို အသာလေး ဟသွားပောင် တွန်းဖွင့်ပြီး ချောင်းကြည့်သည် ။ အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ သွားနေကြသော မိခင်နှင့်ပထွေး တို့ကို တင်မေထက် တွေ့ရသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး အောက်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစား မရှိ ။ ဗလာကျင်းကာ ဖင်ကြီးတွေ အပြောင်သား ။ ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်ဆုံကြီးက ဖွေးအိပြီး ကိုစိုးထူး၏ ဖင်ကြီးကတော့ မဲခြောက် ပြောင်လို့နေသည် ။ ပထွေးနဲ့ မိခင်တို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်မှာ လိုးကြဖို့သာ ဖြစ်သည်ကို ကောင်းကောင်းကြီး သိနေသော အပျိုပေါက်မလေး သည် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံကာ ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက် နေသည် ။

တင်နေထက်သည် ပထွေးနှင့်အမေတို့နှစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်နှင့် ဟတတ ဖြစ်နေသော ကျွန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ကာ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်သည် ။

“ အင်္ကျ ီနဲ့ ဘရာစီယာ ချွတ်လိုက်လေ ..ကိုယ်တုံးလုံး လိုးကြတာပေါ့...”

တိုက်ခန်းထဲ လှမ်း အဝင် အိပ်ခန်းဆီမှ ပေါ်ထွက်လာသော ပထွေး၏ စကားသံသည် တင်မေထက်ကို ရင်ဖိုမော သွားစေသည် ။

“ ကျနော့် လီးကြီး အပြတ်တောင်ပြီး ကော့ကော့ကြီး တောင် ဖြစ်နေပြီ ..အကြောကြီးတွေလည်း ဖုထစ်နေပြီဗျာ...”

ကိုစိုးထူးက ပြောသည် ။ ထို စကားတို့သည် မယားချောကြီး အတွက် မဟုတ်ပါ ။ မယားပါသမီး အကြီးမ ကြားပြီး မိမိ၏ လီး အနေအထားကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်လျက် လာချောင်းကြည့်ချင်စိတ် ပေါ်လာအောင် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အမလေး..လုပ်မနေနဲ့ . .သူ့လီးက လိုးရမယ် ဆိုရင် ဒီလိုပဲ တောင်နေတာပဲ..ကဲ..လာချလေ ..ဒီမှာ ပေါင်ကား ပေးထားပြီ..”

ကိုစိုးထူးသည် မယားချောကြီး၏ ကားထွက်နေသော ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကြားတွင် ဝမ်းလျားမှောက်ကာ တိုးဝင်သည် ။ ပေါင်ကြားကို မျက်နှာ အပ်သည် ။ ပေါင်ကြားပေါ် တခါ

တည်း အပ်ချခြင်း မဟုတ် ။ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ်တို့ မထိတထိ..မကွာတကွာ အနေအထား ရှိအောင် ချိန်ဆပြီး လုပ်သည် ။

ထို့နောက် လျာကို ဆန်ကပြီး ဒေါ်တင်တင်မေ၏ စောက်စိကိုလျာဖျားနှင့် ထိတို့ ယက်ပေးသည် ။ ချောင်းကြည့်နေလောက်ပြီ ဖြစ်သော မယားပါသမီး တင်မေခက် အသေအချာ မြင်တွေ့ရလေအောင်

လုပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။  တကယ်တမ်း ချောင်းကြည့်နေသူမှာ တင်မေထက်  ဖြစ်သည်ကိုတော့ ငနဲသား မသိသေးပါ ..။

သည်အချိန် တင်မေထက် အိမ်ပြန်လာသူမှ မဟုတ်တာ ။

“ အားပါးပါး..အီး..ဟင့်...”

ဒေါ်တင်တင်မေ တယောက် တီကို ဆားတို့ခံရသလို လွန့်လွန့်လူးလူး ဖြစ်သည် ။ ချောင်းကြည့်နေသော တင်မေခက်လည်း ဆာသည် ။ ဘာထူး မည်နည်း...။

တကိုယ်လုံး လှုပ်လှုပ်ခါခါ ဖြစ်လာသည် ။

“ အမေလေး နော်..ယက်လဲ ယက်စမ်းပါ...စောက်စိထိပ်ကိုဘဲ လျာဖျားနဲ့တို့မနေနဲ့ ...ရှီး...စောက်ပတ် အတွင်းသားက်ု လျာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်ပေးစမ်းပါ ကိုသိုးရဲ့...”

ဒေါ်တင်တင်မေ က အငမ်းမရ ပြောလိုက်သည် ။ ကိုစိုးထူး၏ ခေါင်းကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ ပေါင်ကြားထဲ  အတင်း ဆွဲချသည် ။

ဒေါ်တင်တင်မေသည် စောက်ပတ် ယက်ပေးတာကို ကောင်းကောင်း အ၇သာခံယူတတ်သည့် မိန်းမ ဖြစ်ပေရာ အယက်ခံရန် အပီ ဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ်ကို မယက်ဘဲ စောက်စေ့ကိုသာ လျာဖျားနှင့် တို့ယက်ပေးနေမှုကို ဘယ်လိုမှ အားမရနိုင် ။ ထို့ကြောင့် အဖုတ်ဖြဲပေးထားသည့် လက်များကို ဖယ်ပြီး ကိုစိုးထူး၏ ခေါင်းကို အတင်း ကိုင်ဆွဲချယူခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အို...ဟင့်...ဖင်ပေါက်ပါ အီစိမ့်သွားတာဘဲ ..အဖုတ်လဲ ယက်..ဖင်ထဲလဲ လက်ချောင်းထည့်ထိုး ..ကောင်းလိုက်တာ...စောက်ပတ်လဲ အရသာရှိ..ဖင်လည်း အီဆိမ့်..အားပါးပါး.....အားဟီးဟီး..”

အရသာ ကောင်းမွန်ပြီး ဖီလင်တွေ တက်ကာ “ ပြီး ”သွားမည်ကို မလိုချင်သော ကိုစိုးထူးသည် မယားချောကြီးကို စောက်ပတ်ယက်..ဖင်ပေါက်လိုး အပီလုပ်နေမှုများ ရပ်တန့်ကာ ပေါင်ကြားထဲမှ မျက်နှာခွာသည် ။ စအိုပေါက်ထဲ ထိုးထားသော လက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်သည် ။ ဒေါ်တင်တင်မေမှာ ဖင်ပေါက်ရော စောက်ပတ်ပါ ဟာတာတာ ဖြစ်လျက် ဆန့်တငန့်ငန့်ကြီး ကျန်ရစ်သည် ။

“ အဖုတ်ယက် ဖင်လိုးတာ ခံလို့ကောင်းနေတုံး ဘာကြောင့် ရပ်လိုက်တာတုံး ..ဆက် ယက်ပေးလေ ..ဖင်ကိုလည်း ထပ် ကလိပေးပါအုံးကွာ...လိုးကြရအောင်...”

ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပြီး  ကုန်းပေး...”

လိုးမည့် အနေအထားကိုလည်း သေသေချာချာ ပြောသည် ။

“ ဖင်ချချင်လို့ ကုန်းခိုင်းတာ မဟုတ်ား..” ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ထိုစကားသည် အဝတ်လဲခန်းမှနေပြီး စကားသံများကို ကြားနေသူ တင်မေခက် ရော ချောင်းကြည့်ပြီး ကြားလုြဲ ကား မြင်လဲ မြင် ဖြစ်နေသော တင်မေထက်ကိုပါ ရင်လှိုက်ဖို သွားစေသည် ။

ညီအမနှစ်ယောက်သည် စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းသည့် ကာမစပ်ယှက်မှုကိုသာသိထားကြသည် ။ ဖင်လိုးတာတွေ ဘာတွေကိုမူ မသိကြ ။

“ ဟဲဟဲဟဲ..စစချင်းတော့ စောက်ပတ်ကိုဘဲ လိုးမှာပါ...”

“ ဘာ စစချင်းလဲ...နောက်ပိုင်းကျ ဖင်လိုးမယ့်သဘောလား....

ဟဲဟဲဟဲ ..ကုန်းမှာသာ ကုန်းစမ်းပါ ..မမမေရာ ...။

ဒီစကား အရ မိမိတို့ရဲ့ မိခင်ကြီးမှာ ပထွေး ကိုစိုးထူး ဖင်လိုးတာ ခံနေကျ ဖြစ်ကြောင်းကို သမီးနှစ်ယောက် နားလည်လိုက်ကြသည် ။ ဖင်လိုးတာဟာ ဘယ်လိုနေသလဲ ဟု သိချင်စိတ် ညီအမနှစ်ယောက်လုံးတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။ ကိုစိုးထူးသည် ဒူးတုတ်ခါ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းပေးထားလို့ ကားအိဖွေးလက်နေသော ဒေါ်တင်တင်မေ၏ ဖင်ဆုံကြီးနောက်တွင် ဒူးတဖက်ထောက်ကာ

နေရာယူသည် ။ ကျန်ဒူးကိုတေယ့ ကွေးလျက် ဖြေဖဝါးကိုသာ မွေ့ရာပေါ် ချကာထားသည် ။ ဒူးတခုထောက် တခုကွေး တခုထောင်ထားသည့် အနေအထား ။ မတ်တောင်သော လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခုအကြားမှ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးတွင် တေ့ထောက်သည် ။

ဒေါ်တင်တင်မမေသည ်ကာမ စပ်ယှက်မှုတွင် ဝါရင့်ကာ လိုးနည်းပုံစံမျိ ုးစုံတို့လည်း အထာကျွမ်းနေသည်မို့ ဒူးနှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားနှင့် ခပ်ကွကွလုပ်ကာ မကော့တကော့ ဖင်ကြီးထောင်တင်ပေးထားရာ စောက်ပတ်သည် လီးတေ့ထောက်ရန် အလိုက်သင့် အနေတော် ဖြစ်နေသည် ။ လီးတေံပြီးနောက် ကိုစိုးထူးက ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။

ဗျစ်..ဖွတ်..ဖွတ် ..

“  အား....ကျွတ်ကျွတ် ...နာတယ်...နာတယ် .....ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ ကိုစိုးရဲ့ ...အရမ်းကြီး ဖိမထိုးနဲ့..”

“ အရမ်း နာနေလား..မမမေ...”

“နာတာပေါ့လို့..သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးဥစ္စာ....”

“ မမ ကလဲ...နာတာဘဲ ပြောနေ...ကောင်းတာကိုတော့ ထည့်မပြောဘူး ...ကဲ...ဆောင့်လိုးမယ်နော် ....”

“ အင်း...ဆောင့်....”

ကိုစိုးထူးကလည်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဆွဲကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်လိုးနေတော့သည် ။ ချောင်းကြည့်နေသည့် မယားပါသမီး ရှေ့မှောက်တွင် အစွမ်းပြကာ လိုးနေသလိုမို့ ကိုစိုးထူး ဆောင့်နည်းမျိ ုးစုံကို ညေပာင်းလဲကာ လိုးဆောင့်သည် ။ ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်လိုးနည်းကို အစပျိ ုးလျက် လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဟိုထိုးသည်ထိုး ဖြစ်အောင် လေိုးသော ငါးမွှေထိုး ဆောင့်နည်း ..လီးတချောင်းလုံးကို တင်လိုးသော အောက်ပင့်ဆောင့်နည်း ..လီးကို အောက်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ် လိုးထည့်သော မြေစိုက်ဆောင့်နည်း ..လီးကို စောက်ပတ်မှ ဆွဲထုတ်ကာ အဖုတ်ထဲ လေဝင်အောင် ဖြဲပြီးမှ တအားကုန်းလိုးရသော အမြှောက်ကြီး ပင့်ဆောင့်နည်း..ကွန်ဒုံတို့ကို အလဲလဲ အဖယ်ဖယ် သုံးကာ အပြတ်ကို လိုးပစ်သည် ။ ဆောင့်နည်းအစုံ ကျွမ်းသည့်အပြင် ဆောင့်အားကလည်း သန်လှသည် ။

ဒေါ်တင်တင်မေ တယောက် ကော့ပျံလန်ကာ အပြတ်ခိုက်နေသလို သမီးနှစ်ယောက်ညလ်း အရမ်းထန်ကုန်သည် ။ တင်မေခက် သုံးခါလောက်ပြီးသည် ။ တင်မေထက်မှာမူ ပြီးလု ပြီးလု အခြေအနေမျိ ုး မကြာခဏ ဖြစ်သည် ။ အဖုတ်ကို အကိုင်အပွတ် မလုပ်မိသေးသည့်အပြင် ရဲရဲတင်းတင်း ထိုးပွတ်မှု မျိ ုးလည်း မလုပ်ဝံ့သေးဘဲ သာမန်သာ ပွတ်နေသည့်အတွက် အပြည့်အ၀ ပြီးသည်

အထိတော့ မရောက်သေးပါ ။

“ ဖွတ်ဖတ်..ဖုတ်ဖုတ်...” “ ဖွတ်ဖတ် ဖုတ်ဖုတ်...”

ကိုစိုးထူး က ကြမ်းပြင်ညီ ဆောင့်နည်း ဖြင့် ငါးချက် ဆက်တိုက်ဆောင့်သည် ။ မယားချောကြီး လွန့်လူးလာသည် ။

“ ဆောင့်စမ်းပါ ..လီးကို ပင့်ပြီး ဆောင့်လေ...ဟင့်...”

ဒေါ်တင်တင်မေ အားမလို အားမရ ပြောသည် ။

ကြမ်းပြင်နှင့် မျဉ်းပြိုင်တညီတည်းထား မှန်မှန်ဆောင့်ရာ လီးထိပ်က သားအိမ်ကို ထိုးထောက်ခြင်း မရှိ ။ သားအိမ် အပေါ်မှ ကပ်ကျော်သွားပြီး လီး အဝင်အထွက်တွင် စောက်စေ့ကို မထိတချက် ထိတချက်မျှသာ ရှိလေရာ တဧှာထန်ပြီး အရှိန်တက်နေသော မိန်းမများက အားသိပ်မရချေ ။ စိတ်ပိုထအောင် ဆွပေးသလို ဖြစ်ရာ ဒေးတင်တင်မေမှာ အဖုတ်အပြတ်ယားလို့ နေသည် ။

မယားချောကြီး က လီးကို ပင့်ဆောင့်ရသော အိပ်ပင့်ဆောင့်နည်းကို တမ်းတနေသော်လည်း ကိုစိုးထူးက မြေစိုက်ဆောင့်နည်းကိုလည်း နှစ်ချက် အပြတ်တွယ်လိုက်သည် ။

“ ဘွတ်ဘု..ဘွတ်ဘု....”

“ အောင်မယ်လေး ..ကိုစိုးရဲ့...”

လီးချောင်းကြီးက အောက်သို့တန်းတည့်တည့်စိုက်ဝင်ပြီး လီး အထက်ပိုင်ူတလျောက်သည် သားအိမ်ကို ထိကပ်ပွတ်မိရာ ထိမိလှသောကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေ တစှာတွန်သံနှင့် အော်မိသည် ။

ထို့နောက် ကိုစိုးထူးက အောက်ပင့်ဆောင့်ချက် သုံးချက် အားကုန်ထည့်ကာ ထိုးသည် ။

“ ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်...”

“ အား..ရှီး..ကောင်းလိုက်တာ ..ဒီလို ပင့်ဆောင့်တော့ အဖုတ်ထဲ ပူဆင်းသွားတာပဲ...ကောင်းတယ်...ဟင့်...ကောင်းတယ် ..ဒီလိုမျိ ုး ဆောင့်ပါအုံး..ကိုကိုစိုးရဲ့..”

လီးက သားအိမ်ကို ရက်ရက်ရောရော ထိုးစိုက်မိရာ စောက်ပတ်အတွင်းဘက်ပိုင်းတွင် တုန်သွားသည့် အောက်ပင့်ဆောင့်ချက်မို့ ဒေါ်တင်တင်မေ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွားသည် ။ ကိုစိုးထူးက ကြွတက်လာသော ဖင်ကြီးအောက် လက်နှစ်ဖက် လျှိုသွင်းကာ ဆွဲမ ပင့်တင်ယူလျက် ခါးကိုပိုက်ကာ ဖင်ပြောင်ကြီး လှုပ်ရှားလို့ ငါးမွှေထိုးဆောင့်နည်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေပေးသည် ။

“ အားပါးပါး...ထိတယ်...အမလေး..ဆောင့်တာ..ဟင့်ဟင့်ဟင့် ..အို...အို...”

ဒေါ်တင်တင်မေ ခေါင်း ဘယ်ညာ ရမ်းကာ ပေါင်တန်ကြီးများ ဆတ်ဆတ် တုန်ခါသည် ။

ကိုစိုးထူးသည် တင်ပါးကြီးကို မပင့်လျင် ငါးမွှေထိုးဆောင့်နည်းဖြင့် ထိုးမွှေဆောင့်သည် ။ ဆယ်ချက် ဆယ်ငါးချက် အထိတော့ ဒေါ်တင်တင်မေ ခံနိုင်သည် ။ သို့သော် အချက် နှစ်ဆယ်မျှ အမွှေခံရသော အခါတွင်တော့ ကောငမကြီး မခံနိုင်တော့ ။

“ အင့်ဟင့်ဟင့်...ကိုစိုး...အရမ်းကြီး မမွှေနဲ့ ..သိပ်ကြမ်းရင် စောက်ပတ်ထဲမှာ စုတ်ပြဲကုန်လိမ့်မယ်....”

“ မမမေ ကဘဲ ထိတယ် ကောင်းတယ် ဆို....အခုမှ ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ...”

“ ကောင်းတော့ ကောင်းတာပေါ့ကွာ...အပြတ်ခိုက်တာ..ဒါပေမယ့် ဖင်ကြီးကို အပီ ဆွဲပင့်ပြီး တအား မွှေတာကို ကြာကြာ မခံနိုင်ဘူး ...ကိုစိုးရဲ့ လီးကလည်း မတရားကြီးတာ..စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်သိပ်ပြီး သားအိမ်တောင် လှုပ်ခါသွားရတာကိုး ....

ဒါဆို ငါးမွှေထိုး ဆောင့်နည်းနဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးနဲ့ မွှေမပေးတော့ဘူး..မမ အရမ်းကြိုက်တဲ့ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်းနဲ့ဘဲ လီးကိုကော့တင် လိုးဆောင့်မယ်....”

“ တချက်တချက်တော့ ဆောင့်မွှေပေးအုံးပေါ့ကွာ....ကိုစိုးကလည်း...အကြာကြီး မလုပ်ဖို့သာ ပြောတာ..နို့ကိုဆွဲပြီး ဆောင့်ပါလား..ဖင်ပဲ ပင့်ကိုင်ထားတော့မှာလား....”

“ ငါးမွှေထိုးဆောင့်မွှေနည်းနဲ့ လိုးမွှေလို့ မမရဲ့ ဆုံကြီးကို ဆွဲမတင်ယူထားတာပါ ..နောက်ပင့်တို့ မြေစိုက်တို့ ဆိုရင်တော့ ဖင်ကြီး မပင့်စရာ ဘယ်လိုမှာလဲ..နို့ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးတာ ကြိုက်တယ် ....”

“ဘွပ် ဘွပ်..ဆောင့်ပါ ကိုစိုးရဲ့..ဆောင့်စမ်းပါ ..ဘုဘုဗျစ်ဗျစ်..အားလားလား...ကောင်းလိုက်တာကွယ်...ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပါ...ဆောင့်..ဘုဘု..ဘွတ်ဘွတ်..ဖွတ်...

ကျွတ်ကျွတ်...အား...ဘုဗျစ်...အီအီ..တို့ ပြီးတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်...အား...ပြင်းပြင်းနဲ့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်...တအားဆောင့်..ဘွတ်...ဟုတ်ပြီ ...ဗျစ်...အားအိ...ကောင်းလိုက်တာ...ထပ်ဆောင့်..

ထွက်ပြီ...”

နောက်ဆုံးတော့ ဒေါ်တင်တင်မေ တယောက် ငါးဖယ်ပျံသလိုမျိ ုး တကိုယ်လုံး လွန့်လူးလာကာ အားရပါးရကြီး တချီ ပြီးသည် ။ ချောင်းကြည့်ရင်း အသံတွေ ကြားနေရသော သမီးနှစ်ယောက်လည်း အရမ်းကို “ ကော့”ကုန်ကြသည် ။

ထို့နောက် ဒေါ်တင်တင်မေသည် ခြေပစ်လက်ပစ် ဆိုသလို ဖြစ်သွားသည် ။ ကိုစိုးထူး ချောင်းကြည့်နေသည့် မယားပါသမီး ရှေ့မှောက်တွင် မိမိ အစွမ်းကို ပြလိုတာကြောင့် ရှိသမျှ အားတွေ အကုန် ထုတ်ကာ အပြတ်တွယ်ထည့်လိုက်မှုကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေမှာ အကြမ်းပတမ်းကို ပြီးသွားခဲ့လေသည် ။ သူတို့ လင်မယားသည် ညတိုင်းလိုလို လိုးနေကြရာ ကိုစိုးထူးလည်း အလိုးကောင်း အစော်ကောင်းမို့ ဒေါ်တင်တင်မေ အနေဖြင့် လိုးကြတိုင်း သုံးလေးငါးချီ လောက်တော့ ပြီးခဲ့ရသည်ချည်းသာ ။ ကိုစိုးထူးနှင့် လိုးကြရင်း ပြီးသည်မှာ ဒေါ်တင်တင်မေ အတွက် အဆန်း မဟုတ်တော့ပေ ။

သို့သော် အလုပြီးရသည်ကတော့ ယခင် ပြီးခဲ့သည်များနှင့် မတူ ။ တကယ် အလိုး ကြမ်းသည် ။တဘက်ကလည်း အရသာ ထူးသည် ။ ယခင် လိုးကြသည်တွင် သမီးနှစ်ယောက် ကြားသိမည် စိုးလို့ ဒေါ်တင်တင်မေ အနေဖြင့်( တဏှာရမက် ပြင်းနေသည့်တိုင်) ကြိုးစားပြီး တတ်နိုင်သမျှ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်နှင့် အရမ်း မအော်မိဖြစ်အောင် ထိန်းနေခဲ့ရလျက်..ယခုတော့ မိမိတို့ လင်မယား

နှစ်ယောက်တည်း ရှိသည်ဟုစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အပြတ်ကဲ ပစ်လိုက်လို့ ဒေါ်တင်တင်မေ တယောက် ယခင် ပြီးသွားခဲ့ရသည်များနှင့် မတူ..ထူးခြား ကြမ်းတမ်း ပြင်းထန်စွာ ပြီးခဲ့ရလေသည် ။

စောက်ပတ်မှ လီးဆွဲထုတ်ပြီးနောက် ကိုစိုးထူးသည် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းသည် ။ ကိုယ်လုံးတီး လီးချောင်းကြီး အတိုင်းသားနှင့်ပင် အိပ်ခန်း အပြင်သို့ လျေျာက်လှမ်း ထွက်လာလေသည် ။ သူ့စိတ်ကူးက

ချောင်းကြည့်နေမည် ဖြစ်သော မယားပါသမီး ( သူ့စိတ်ထင်ကတော့ တင်မေခက် ပေါ့ ) ကို အမိဖမ်းလိုက်ဖို့ ဖြစ်သည် ။ သည်လို အမိဖမ်း လိုက်နိုင်လျှင် သည်ကောင်မလေးကို ပိုင်ပြီ ။ ဟိုကိုင်ဒီပွတ် အသာလုပ်ပေးထားလိုက်ပြီး နောက် အခွင့်သာအောင် ဖန်ပြီး လိုးလိုက်ရုံသာ ရှိတော့သည် ။

ချောင်းကြည့်နေသော တင်မေခက်မှာ ပထွေးဖြစ်သူ လိုးလက်စ တန်းလန်းကြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာလိမ့်မည်ဟူ မထင်သည့်အတွက် ရုတ်တရက် လန့်ဖျန့်ကာ ဘာလုပ်ရမည် မသိ ဖြစ်သွားသည် ။

သို့သော် အရေးကြီးလျှင် လွတ်ရာသို့ အမြန်ရှောင်ပြေးတတ်ကြသည့် သက်ရှိသတ္တဝါတို့၏ ဗီဇအသိဖြင့် အလိုလိုပင် အိပ်ခန်းတံခါး ရှိရာသို့ ပြေးသည် ။ တိုက်ခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်စဉ်က စိတ်အရမ်း

လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျွန်းတံခါးကို စေ့ရုံသာ စေ့ထားလျှက် သံပန်းတံခါးကိုလည်း သော့ခတ်သည် ။ တင်မေလတ်အတွက် အခွင့်လမ်းကောင်းကြီး ကြိုတင် ဖန်ထားသလို ဖြစ်သည် ။

ကောင်မလေး အဖို့ တံခါးသော့တွေ ဘာတွေ ပိတ်စရာ မလို ..။ စေ့နေသော ကျွန်းတံခါးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲဖွင့်ကာ အမြန် ထွက်ပြေးသွားနိုင်ခဲ့သည် ။

တင်မေလတ် ထွက်ပြေးသွားသည်ကို ကိုစိုးထူး မြင်သည် ။ ရုတ်တရက် ထွက်ပြေးသွားမှုကြောင့် ကိုစိုးထူးမှာ အ့အားသင့်သလို ဖြစ်သည် ။ ကောင်မလေးကို သေသေချာချာ မမြင်ရသော်လည်း

အင်္ကျ ီအဖြူလက်ရှည်နှင့် ကျောင်းစိမ်းထမိန် ဝတ်ထားတာလောက်ကိုတော့ ရိုးကနဲ ရိတ်ကနဲ တွေ့ရှိလိုက်သည် ။ ဖျံကျသူပီပီ ထွက်ပြေးသွားသော ကောင်မလေးသည် တင်မေထက် ဖြစ်ကြောင်းကို အတတ်သိလိုက်သည် ..။ ပိုပြီး သေချာတာက ဧည့်ခန်း စားပွဲပေါ်တွင် တင်လှက် ရှိနေသော ကောင်မလေး၏ လွယ်အိတ်ကို တွေ့ရခြင်းပင် ..။ တင်မေခက်၏ သော့ချိတ်နှင့် သော့တန်တပ်ရက် တန်းလန်းကိုလည်း တွေ့ရ၏ ။

ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နိုင်သည်ကို ဆက်စပ်တွေးမိသော ကိုစိုးထူးသည် ကျေနပ်စွာတချက် ပြုံးလိုက်သည် ။ ဘယ်လိုမှ ဂွင်ကျ စီစဉ်ခြင်း မရှိပါပဲနှင့် မိမိတို့ လင်မယား ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြပုံကို တင်မေထက် ချောင်းမြောင်းကြည့်သွားခြင်းကိုလည်း ကောင်းကောင်း နားလည်လိုက်သည် ။

ကိုစိုးထူးသည် သံပန်းတံခါးကို သော့အမြန်ခတ်သည် ။ ကျွန်းတံခါးကိုလည်း သော့ခတ်ပိတ်သည် ။ မိမိ ကြိုတင် စီစဉ် ဂွင်ချထားသလို ချောင်းမကြည့်သည့်အတွက်တော့ ကိုစိုးထူး အဖို့ စဉ်းစားစရာ ဖြစ်သည် ။ သည်ကောင်မလေး တိုက်ခန်းကို ပြန်မလာဘူးလား ဟု တွေးမိသည် ။ ကျွန်းတံခါးကို ပိတ်အပြီးတွင် ဖိနပ်စင်နားမှာ တင်မေခက် စီးလေ့ရှိသော ဖိနပ်ကို မြင်တော့မှ သည်တိုက်ခန်း တနေရာတွင် မယားပါသမီး အကြီးလည်း ရှိကို ရှိနေမည်ဟု အတတ်သိလိုက်ပြန်သည် ။

ကိုစိုးထူးက တင်မေခက်၏ လွယ်အိတ်ကို ရုတ်တရက် အလွယ်တကူ မမြင်နိုင်သည့် တနေရာတွင် သိမ်းလိုက်သည် ။ သော့တွဲကိုလည်း လွယ်အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် မီးဖိုဆီသို့ လျေျာက်လာသည် ။ အိမ်သာခန်းထဲသို့လည်း ကြည့်သည် ။ နှစ်ခန်းလုံးတွင် တင်မေခက်ကို မတွေ့ရ ။ အဝတ်လဲခန်းကို သတိရကာ သွားကြည့်သည် ။ အဝတ်လဲခန်း၏ အတွင်းဘက်မှ ဂျက်ချထားသည်ကို သိရလို့ တင်မေခက်တယောက် ဒီအခန်းကျဉ်းလေးထဲတွင် တံခါးပိတ်ကာ ဝင်အောင်းနေမှန်း သိသည် ။

သို့သော် ဒီထက်ကောင်းသော စိတ်ကူး ရလာသောကြောင့် တံခါး မခေါက်တော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့သည် ။

တင်တင်မေမှာတော့ ကာမအရသာ ကမ်းကုန်အောင် အသားကုန် ခံစားရပြီးသော အမျိ ုးသမီးများ၏ ထုံးစံအတိုင်း မောဟိုက်ပန်းလျစွာ အိပ်မောကျနေလေပြီ ။

ကိုစိုးထူးသည် အဝတ်မရှိ ဗလာကျင်းကာ ချွေးတွေသံတွေ အရွှဲသား ဖြစ်နေသော မယားချောကြီး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ချည်စောင်ပါးလေး လွှားခြုံပေးသည် ။ ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးနားရှိ ဘီဒိုကို ဖွင့်ကာ သော့ခတ်ထားသည့် အံဆွဲကို ဖွင့်သည် ။ထိုအံဆွဲထဲတွင် အပြာစာအုပ်များ အပြာဓါတ်ပုံများနှင့် အပြာဗီဒီယိုခွေ နှစ်ခွေ ရှိသည် ။  အပြာပုံစာအုပ်မှာ စာရွက်နှစ်ရွက်ကို သေသေချာချာ ဆုတ်ဖြဲထားသည် ။ အံဆွဲနှင့် ဘီဒိုကို ပြန်ပိတ်သည် ။

လီးတွင် ပေကျံနေသည်များကို ( သည်လို ဖြစ်လျှင် သန့်စင်ရန် အသင့်ထားသည် ) အဝတ်စနှင့် သုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ အဝတ်အစားများ သတ်ကာ လေကလေး တချွန်ချွန်ဖြင့် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သည် ။ အဝတ်လဲခန်းလေး နားသို့ ရောက်သွားကာ တံခါးအောက် အဟနေရာမှ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်မှ သေချာစွာ ရွေးချယ် ဖြတ်ယူလာသော စာရွက် နှစ်ရွက်ကို ထိုးညှပ်လိုက်သည် ။

ထို့နောက် တိုက်ခန်းထဲမှ ထွက်တော့မည် လုပ်ပြီးမှ စိတ်ကူးတခု ရသောကြောင့် တင်မေခက်၏ လွယ်အိတ် သိမ်းထားရာသို့ သွားသည် ။ တင်မေခက်၏ သော့ချိတ်ကို ယူကာ မိမိ၏ အိတ်ကပ်ထဲ ထည့်၏ ။ မိမိ အလုပ်ကိစ္စ ရှိသေးသောကြောင့် ထွက်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်းနှင့် အေးအေးဆေးဆေး နားနေရန် စာရေးပြီး နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေသော ဇနီးချောကြီး၏ ဘေးတွင် ချထားသည် ။

ပြီးတော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ တိုက်ခန်းမှ ထွက်လာသည် ။ သူ့အနေနှင့် ယုန်ထောင်ရာတွင် ကြောင်မိ ပင် မဟုတ် ..။ ယုန်ရော ကြောင်ရော မိတော့မည့် အခြေအနေမို့ ကိုစိုးထူး တယောက် 

အတော်ပင် မြူးနေလေသည် ။ မိမိတို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြသည်ကို အဝတ်လဲခန်းထဲမှ ချောင်းကြည့်နေသည်ကို မိမိ ရိပ်မိကြောင်း တင်မေခက် သိရန်နှင့် ကောင်မလေး ပို စိတ်လှုပ်ရှားရလေအောင် အပြာဓါတ်ပုံစာရွက်နှစ်ရွက် ဖြတ်ကာ တံခါးအောက်မှ ထိုးသွင်း အသိပေးခဲ့ပြီးနောက် မယားပါသမီး အငယ်မကိုလည်း အသိပေးနိုင်ရန် စိတ်ကူးအကြံနှင့် ကိုစိုးထူး ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည် ။ တိုက်ခန်းသော့ပင် ပါမသွားပါ ။ ကမူးရှူးထိုးနှင့် အလောတကြီး ထွက်သွားလေသော တင်မေထက်တယောက် ဝေးဝေးသို့ သွားမည် မဟုတ် ။ သည် ကန်ထရိုက်တိုက်ကြီး

၏ အနီးအနားမှ တနေရာရာတွင် ရှိနေလိမ့်မည်ဟု ကိုစိုးထူး က တွေးမိသည် ။ တွေ့အောင်တော့ ကြိုးစားကာ ရှာရပေလိမ့်မည် ။

အိပ်ခန်းမှ အလောတကြီး ထွက်လာသော တင်မေထက် ဘယ်သွားလို့ ဘာလုပ်ရမည် မသိ ။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကောင်မလေးမှာ စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားလျှက် ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေသည် ။

သည်လို အခြေအနေတွင် အပိုင်ကိုင်နိုင်သူ ယောကျ်ားသား တယောက်နှင့်သာ တွေ့မိလျှင် ချာတိတ်မမှာ ပျော့ကျကာ ဝပ်ဆင်းလျက် ပြုသမျှ နု မိမှာ သေချာသည် ။

သူတို့ အိမ်ခန်းရှိရာ ကန်ထရိုက်တိုက်ကြီး၏ အနီးအနားတွင် ဟိုလျှောက် ဒီလျှောက် လုပ်နေသည် ။ အမြဲသောက်နေကျဖြစ်သော အာပူလျာပူဆိုင်အရှေ့ ဖြတ်အသွား ဆိုင်ရှင် အမျိ ုးသမီးကြီးက “ စား

သွားပါအုံးလား..”ဟု လှမ်းခေါ်ရာ ကောင်မလေးလည်း ဆိုင်ထဲ အလိုလို ဝင်မိလျှက် တပွဲမှာယူစားသောက်သည် ။

လိုက်ရှာနေသော ပထွေး ကိုစိုးထူး တွေ့သွားသည် ။ ဆိုင်ထဲသို့ အသာပင် လျေျာက်လှမ်း ဝင်လာသည် ။

ဆိုင်ရှင် အမျိ ုးသမီးကြီးမှာ ကိုစိုးထူးနှင့် မျက်မှန်း တန်းမိနေသောကြောင့် လှမ်း နုတ်ဆက်သည် ။ 

“ နင် သော့မေ့ကျန်ခဲ့လို့ ငါလာပေးတာ..ထက်ထက်...”

ကိုစိုးထူးက ခပ်အေးအေးပြောကာ သော့တွဲကို တင်မေထက်၏ အရှေ့တွင် အသာ ချထားပေးသည် ။ နောက်ထပ် ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ  ဆိုင်ထဲမှ ခြေလှမ်း မှန်မှန်ဖြင့် လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။

ထို့နောက် ညတွင် ရုပ်မြင်သံကြား ဇာတ်လမ်း ကိုပင် မကြည့်ဖြစ်တော့ ။ အိမ်ရှိ လူအားလုံး စောစော အိပ်ရာဝင်ကြသည် ။

နောက်တနေ့ မနက်တွင် ညီအမနှစ်ယောက် အရင်ဆုံး နိုးလာကြသည် ။ ည တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်သည့်အတွက် အိပ်ရေးတော့ မဝကြပါ ။ သို့သော် တင်မေခက်မှာ မနက် ၇နာရီတွင် ကွန်ပြူတာ

သင်တန်း တက်ရမည်မို့  မထချင်ပေမယ့် စောစော ထရသည် ။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် အိပ်ရာခင်းပြီး ညီအမနှစ်ယောက် အတူတူ အိပ်ကြသည်မို့ အမဖြစ်သူ အိပ်ရာမှ ထသောအခါ တင်မေထက်မှာ အချိန်

သိပ် တော်တော်ကြာကြာ ပေပြီး မအိပ်နိုင် ။ အိပ်ရာမှ ထရသည် ။ အိပ်ရာများ သိမ်းရသည် ။

ထိုအချိန်တွင် တင်မေခက်ကတော့ ရေချိ ုးပြီး အဝတ်အစား ပြင်ဆင်နေလေပြီ ။ နေ့စဉ် လုပ်ပေးနေကျ ဝတ္တရားအတိုင်း တင်မေထက်က အမအတွက် ကော်ဖီဖျော်ကာ ပေါင်မုန့်ထောပတ်တို့ ပြင်ဆင်ပေးသည် ။ တင်မေခက် ခပ်သုတ်သုတ် စားကာ ကျူရှင်ကို ထွက်သွားသည်နှင့် တင်မေထက်လည်း ရေဝင်ချိ ုးသည် ။ ရေချိ ုးပြီးလို့ ရေချိ ုးခန်းထဲမှ ထွက်လာတော့ ရေချိ ုးခန်း အဝတွင် အခန့်

သား ရပ်နေသော ပထွေးကိုစိုးထူးကို တွေ့ရလေသည် ။

“ ရော့..ဒီမှာ..နင့်ကျောင်းလွယ်အိတ်..ငါ သိမ်းထားပေးတာ..”

ကိုစိုးထူးက လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော တင်မေထက်ရဲ့ လွယ်အိတ်ကို ပေးသည် ။ လွယ်အိတ်ကို ကမန်းကတန်းနှင့် လှမ်းအယူတွင် ဒီလွယ်အိတ် ထားပစ်ခဲ့ကာအိပ်ခန်းထဲမှ ကမန်းကတန်း ထွက်ပြေးခဲ့သည့် မိမိအဖြစ်ကို တင်မေထက် သတိရသည် ။ မိမိ အမေကို ပထွေးက ပယ်ယပ်ယနယ်နယ် လိုးဆော်မှုများကို မိမိချောင်းမြော်း ကြည့်ရှုခဲ့ကြောင်း သည် လွယ်အိတ်က ပြောပြနေသလို

မို့ တင်မေထက် ခမြာ မျက်နှာ ထူပူ ဖိန်းရှိန်းသည် ။

“ နင့်အမေကို ငါလိုးတာ ကြည့်ကောင်းလား..”

ကိုစိုးထူးက မယားပါသမီးလေးကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ရာ ကောင်မလေး ရှက်အားပို စိတ်လှုပ်ရှားကာ ခေါင်းလေး ငုံ့သွားသည် ။

“ ညကလည်း ငါ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော အပီလိုးပစ်လိုက်တာ နင့်အမေ အခု အိပ်ရာထဲမှာ တခေါခေါနဲ့ အိပ်လို့ကောင်းတုန်း...တော်တော်နဲ့ နိုးဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး...”

ဒေါ်တင်တင်မေ နိုးလာမှာ စိုးရိမ်စရာ မလိုဘဲ မိမိတို့ နှစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေး ရှိကြောင်း တင်မေထက် သိရှိနားလည်စေရန် ကိုစိုးထူးက တမင်ပြောခြင်း ဖြစ်သည် 

ဒီအခြေအနေကို နားလည်သိရှိသွားသော တင်မေထက် ရင်သိမ့်တုန်လာသည် ။ ပထွေးက မိမိကို ဘာလုပ်လာမလဲဟု တွေးကြောက်သည် ။ လုပ်တော့လည်း လုပ်စေချင်သည် ။ မယားပါသမီးလေးသည်ပထွေး၏ ရှေ့မှောက်တွင် ခေါင်းလေး အသာငုံ့ပြီး နေသည် ။ ရေချိ ုးပြီးကာစ သန့်စင်သော အပျိ ုမလေး၏ ရနံ့သည် ကိုစိုးထူး၏ နှာခေါင်းဝကို ချူ နေသည် ။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးသည် ကိုယ်သုတ်ပုဝါ အကြီးသားကြီးကို ထမိန်ရင်လျား ဝတ်သလိုမျိ ုး ကိုယ်ပေါ်တွင် ပတ်စည်းလို့ ထားသည် ။

သေသေသပ်သပ် စည်းထားလို့ မို့ဝန်းသော ရင်သားဆိုင်တွေ ကတော့ လုံလုံခြုံ ခြုံ ရှိနေပါသည် ။ နို့အညှာလေးကိုပင် မမြင်ရ ။ ရင်ညွန့်အပေါ်ပိုင်းနဲ့ ပုခုံးသား လုံးလုံးလေးများ...အိစက်ဖြိုးသော လက်မောင်းသား တို့ကတော့ ဖွေးအုဝင်းမွတ်စွာ ပေါ်လို့နေကြသည် ။ ကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီး၏ အောက်နားစသည် တင်မေထက်၏ ပေါင်သား အဖွေးသား လက်ငါးလုံးလောက်နဲ့ ခြေသလုံး တုတ်တုတ်

များသည်လည်း ဝင့်ကြွားစွာ ပေါ်လွင်နေကြသည် ။

ကိုစိုးထူးသည် မယားပါသမီးလေး၏ တကိုယ်လုံးကို ခေါင်းမှ ခြေဖျား ..ခြေဖျားမှသည် ခေါင်း အပြန်အလှန် အစုံအဆန် ကြည့်သည် ။ ခေါင်းငုံ့ထားသော်လည်း မိမိ၏ တကိုယ်လုံးကို ပထွေးက ကောင်း

ကောင်း ကြည့်ရှုနေမှန်း တင်မေထက် သိသည် ။ ရှက်စနိုး ဖြစ်သည် ။ သည်လို အကြည့်အရှု ခံရသည်ကိုတော့ ကျေနပ်သလိုလည်း ခံစားရသည် ။ ကိုစိုးထူးသည် မယားပါသမီးလေး၏ ညာဖက်လက်မောင်းကို အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

“ အို...”  

တင်မေထက် တယောက် တကိုယ်လုံ တုန်ခါလျက် ပါးစပ်မှ ယောင်ရမ်း ရေရွတ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ အိတင်းပြီး အေးနေသော ဘယ်ဖက် လက်မောင်းသားကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်သည် ။

ရွရွလေး ပွတ်သည် ။ ညင်ညင်သာသာလေး မှ တကယ့်ကို ညင်ညင်သာသာလေး...။ ညင်သာလှသော ထို အဆုပ်အဖွ အပွတ်အသပ်တို့က အပျိ ုပေါက်မလေးကိုတော့ ရင်ဒိန်းဒိန်း ခုံသွားစေသည် ။

သည်ထက် ကိုင်လာစေရန် လိုလား တမ်းတလာသည် ။ ကောင်မလေးမှာ ရှေ့သို့ပင် မသိမသာ တိုးလာသည် ။ ဒါကို သတိ ပြုမိသော ကိုစိုးထူးကတော့ သည် ချာတိတ်မကို မိမိပိုင်ပြီဟု နားလည်သည် ။

သည်တော့ ငနဲသားက လက်ရဲဇက်ရဲ လုပ်လာသည် ။

တင်မေထက် ကိုယ်ပေါ်တွင် ပတ်စည်းထားသော ကိုယ်သုတ်ပုဝါ ထိုးညှပ်ထားသည့်နေရာအစကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည် ။ ပတ်ထားသော ကိုယ်သုတ်ပုဝါကြီး ပြေလျောကာ အောက်သို့ ဖုတ်

ကနဲ ကျသွားသည် ။ ရုတ်တရက်မို့ တင်မေထက်မှာ ဘာလုပ်ရမည်ကို မသိ ။ ပထွေး၏ ရှေ့မှောက်တွင် ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဖြစ်သွားရလေတော့သည် ။

ကိုစိုးထူးက အလွန်မြန်သည် ။

ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသည်နှင့်ကောင်မလေးကို ဆွဲဖက်သည် ။ တင်မေထက်၏ ဗလာကျင်းနေသော ကိုယ်လုံးလေး ပထွေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားသည် ။

“ အို ...အမေ့..အင့်ဟင့်....အိအိ....”

ကောင်မလေး ယောင်ညည်းသံ ပြုမိသည် ။ ကိုစိုးထူးက ဆွဲအပွေ့တွင် ပါးစပ်ချင်း ဖိကပ်ငုံခဲ စုပ်နမ်းသောကြောင့် ယောင်ညည်းသံနှင့် တအူ ဆက်ပြီး မပီမသ ရေရွတ်သံများ ပေါ်သည် ။

ပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းရင်း  ဘယ်လက်က တင်မေထက်၏ ပေါင်ကြားကို လျှိ ုသည် ။ စောက်ပတ်ကြီးကို ကိုင်ပွတ်သည် ။ စောက်ဖုတ်သည် ချက်ချင်းပင် လေထိုးထည့်လိုက်သလို ဖုထစ်ဖေါင်းတက်နေသည် ။

အရည်ကြည်တွေ စိုလာသည် ။ ရင်ချင်း အပ်မိနေရာ ကောင်မလေး၏ ဒိန်းဒိန်း မြည်နေသော ရင်ခုံသံများကိုပင် ကိုစိုးထူး ထိတွေ့ကြားနေရသည် ။ နို့နှစ်လုံးသည်လည်း တင်းမာပြီး လုံးကြွနေသည် ။ နို့သီးခေါင်းများ ချွန်တက် ကော့တက်လာသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ကိုစိုးထူး၏ ရင်ဘတ်သားကိုပင် စူးစူးရှရှ ထိမိသည် ။

“ ဟိုဖက်လှည့်..စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်...”

ပါးစပ်ချင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်းရာမှ ခွာကာ ကိုစိုးထူးက ပြောသည် ။ ကောင်မလေး သည် ယမန်နေ့ နေ့လည်ဘက် ပိုင်း ပထွေးနှင့် မိခင်ကြီးတို့ လိုးကြတာကို ကျကျနန ချောင်းကြည့်မိခဲ့ရာမှ နိုးထနေခဲ့သော ရမက်ဇောအရှိန် ..ညတုံးကလည်း ဝက်ဝက်ကွဲအောင် လိုးကြသည့် အသံဗလံများကို နားထောင်ရင်း တက်လာခဲ့ရသော ဖီလင်တို့သည် တငွေ့ငွေ့ ရှိနေဆဲ အချိန်တွင် ပထွေးနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ဆိုသလို ဝတ်လစ်စလစ်ပင် ဖြစ်သွားလျှင် အဖက်အပွေ့ အစုပ်အနမ်း အကိုင်အတွယ်ကို ခံရလေသောအခါ  တင်မေထက် တယောက် အရမ်းကို စိတ်ထနေသည် ။

ပြီးတော့ အမေဖြစ်သူ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေလေသည် ဟူသော အသိကလည်း ကောင်မလေးကို ရဲတင်းစေသည် ။ သည်တော့ အပိုင်ကိုင်လိုက်သော ပထွေး၏ လက်ထဲတွင် တင်မေထက် အရည်ပျော်သွားခဲ့ရလေပြီ ။ ပထွေး ပြောသည့်အတိုင်းပင် ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တွင် လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်လေသည် ။

 မိမိကို လိုးရန် ကုန်းခိုင်းခြင်း ဖြစ်မှန်း သိသော်လည်း တဏှာရမက်က ပြင်းထန်နေသော တင်မေထက်မှာ နည်းနည်းလေး မျှပင် တုန့်ဆိုင်းနေခြင်း မရှိ ။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ကာမ အရသာကို အရမ်း လိုလား တမ်းတနေသည် မဟုတ်ပါလား ..

“ နင့် ဆုံကြီးက အယ်နေတာဘဲ..တောက်...”

ကိုစိုးထူးသည် ကုန်းပေးလိုက်လို့ တအား အာထွက်နေသော မယားပါသမီးလေး၏ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ပြောသည် ။

ပြောရင်း မချင့်မရဲ ဖြစ်လာဟန်ဖြင့် မယားပါသမီးလေး၏ ဖင်ကြီးကို “ ဖျန်း ” ကနဲ မြည်အောင်ပင် ရိုက်လိုက်သည် ။

“ အို..ဦးလေးကလည်း..ဟင့်...”

ဖင်ရိုက်ခံရသော ကောင်မလေး၏ ပါးစပ်မှ ညုတုတု အသံလေး ပေါ်လာသည် ။ ကိုစိုးထူးသည် ညာလက်ဖြင့် မိမိ ပါးစပ်မှ တံတွေးများကို ယူကာ မယားပါသမီးလေး၏ စောက်ပတ်ကို ပွတ်သည် ။ လီးထိုးသွင်းရ လွယ်ကူ အဆင်ပြေစေဖို့ တံတွေးဆွတ်ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း တင်မေထက် နားလည်သည် ။ တံတွေးတို့ပြီးနောက် လီးထိုးသွင်းတော့မည်မို့ လီးအသွင်းခံရလျျင် ဘယ်လိုများ နေမှာလဲဟုတွေးကာ အသည်းယားနေသည် ။ စောက်ပတ်ကို တံတွေးဆွတ်ရင်း အသာ ထိုးနှက် ပွတ်ရာ တင်မေထက် တယောက် တဟင့်ဟင့် ဖြစ်သွားရသည် ။

“ တီတီတီ..တီတီတီ...”

ထိုအချိန်မှာပင် လူခေါ်ဘဲလ် တီးသံပေါ်လာသည် ။ တဏှာထကာ ဇောထန်နေကြသော ပထွေးနှင့် မယားပါသမီးလေး တို့မှာ ဘဲလ်သံကို ချက်ချင်း မကြား ..။ သုံးလေးကြိမ် ထပ် နှိပ်တော့မှပင် ကြားကြရသည် ။ တယောက်ယောက် ရောက်လာလေပြီ ။ ပြီးတော့ ဘဲလ်နှိပ်နေသည့် အသံကြောင့် ဒေါ်တင်တင်မေလည်း အိပ်ရာမှ နိုးသွားနိုင်ကြောင်း တွေးမိသည့်အတွက် နှစ်ယောက်လုံး ထိတ်လန့်တကြား ဖြစ်သွားသည် ။

       ဝတ်လစ်စလစ်ကြီးနှင့် ကုန်းပေးထားလေသော တင်မေထက်သည် အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ တခါတည်း ပြေးဝင်သည် ။ ကိုယ်သုတ်ပုဝါ ပင် ယူကောက် မသွားနိုင် ။ ကိုစိုးထူးလည်း အိမ်ခန်း တံခါး

ဆီသို့ သွားမည် ပြူ ပြီးမှ မီးဖိုခန်း ကြမ်းပြင်တွင် ပုံရက်သား ရှိနေသော ထို ကိုယ်သုတ်ပုဝါကို သတိရကာ အမြန်ကောက်ယူပြီး အလွယ်တကူ မမြင်နိုင်သော နေရာတွင် သိမ်းဝှက်ထားလိုက်ရသည် ။

ပြီးမှ တံခါးသို့ အမြန်သွားကာ ဖွင့်သည် ။ လက်မတင်လေးဟု ဆိုရမည် ။ကိုစိုးထူးက အိမ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည့် အချိန်မှာပင် အိပ်ခန်းထဲမှ ဒေါ်တင်တင်မေလည်း အပြင်သို့ ထွက်လာသည် ။

ရောက်လာကြသည့် ဧည့်သည်များက ကိုစိုးထူးနှင့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေ ဖြစ်သည် ။ ဒေါ်တင်တင်မေနှင့်လည်း သိကျွမ်းသည် ။ ရောက်လာသည့် ကိစ္စက ကိုစိုးထူးွှှင့် အတူ လုပ်ထားသော အလုပ်

တခုနှင့် ပတ်သက်သည် ။ သူတို့ဖာသာ သူတို့ သွားပြီး လုပ်ရင်လည်း ဖြစ်သည် ။ ကိုစိုးထူးမှာ ထိုလူတွေနှင့် လိုက်မသွားဘဲ “ စ ”ထားနိုင်ပြီ ဖြစ်သော မယားပါသမီးလေးကို အပိုင်ဆက်ကြံဖို့ စိတ်

ကူးရှိမိလေသေးသည် ။ သို့သော် အိမ်တိုင်ယာရောက် ခေါ်သည်ကို အပြတ် ငြင်းလွှတ်လိုက်လျှင် မယားဖြစ်သူ သံသယ ဝင်နိုင်သောကြောင့် မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နှင့် လိုက်သွားရလေသည် ။

အဝတ်အစားများ လဲလှယ်ကာ အိမ်သာတက်သလိုလိုနှင့် မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီးနောက် အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးလို့ မီးဖိုခန်းထဲတွင် ဧည့်သည်များအား ဧည့်ခံရန် ပြင်နေသော တင်မေထက်ကို ကိုယ်သုတ်

ပုဝါကြီး သိမ်းထားသည့်နေရာအား ပြောဖြစ်အောင် ဝင်ပြောလိုက်သည် ။

တင်မေထက်ကို စလိုက်နိုင်ပြီ ဖြစ်သော်လည်း ထိုနောက်ပိုင်းရက်များတွင် ခွင့်အလမ်းကောင်းများ မရသောကြောင့် ရှေ့ဆက်လို့ မတိုးနိုင်ကြ ။လူအလစ်တွင် ဖင်ကိုပွတ် နို့ဆွဲ ဟိုကိုင်ဒီကိုင် လောက်တော့ ရံဖန်ရံခါ လုပ်နိုင်သည် ။ သို့သော် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိသည့်အ ချိန်က မများသောကြောင့် ထို့ထက် ဘာမှ မရှိနိုင် ။ ကိုင်တာပွတ်တာ နမ်းတာ ကိုပင် လျှပ်တပျက် စစ်ဆင်သလို ခပ်မြန်မြန် ခပ်သွက်သွက် လုပ်ကြရလေသည် ။

တင်မေခက်ကတော့ ပထွေးကို ခပ်ရှောင်ရှောင် လုပ်နေသည် ။ ကိုစိုးထူးမှာလည်း တင်မေထက်ကို ပို အာရုံထားနေရာ တင်မေခက် အပေါ် ခွင်ဖန်မှုများ မလုပ်ဖြစ်ပေ ။

ထိုသို့ဖြင့် ငါးရက်ခန့် အကြာတွင်တော့ ကိုစိုးထူး အတွက် မမျှော်လင့်သော အခွင့်ကောင်းတခုသည် အံ့သြဘွယ်ရာပင် ပေါ်ပေါက်လာလေသည် ။ အငယ်မ တင်မေထက်နှင့် မဟုတ် ။ အကြီးမ တင်မေခက်နှင့် ဖြစ်သည် ။

တင်မေခက်တို့ ကျူရှင် သင်တန်းကျောင်းသို့ နိုင်ငံခြား တက္ကသိုလ် တခု၏ ပညာသင်ဆုအကြောင်း သတင်း ရောက်လာသည် ။ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းကြီး တခုက စပွန်ဆာလုပ်သော ပညာသင်ဆု ဖြစ်သည် ။ ထိုဆု ကို ရလျှင် နိုင်ငံခြား တက္ကသိုလ်တွင် အဆင့်မြင့် ဒီပလိုမာ သင်တန်း တနှစ်တက်ရပြီး ထို လုပ်ငန်းကြီးတွင် လစာကောင်းကောင်းနှင့် အထက်တန်း ရာထူး ရရှိမည် ဖြစ်သည် ။

             တင်မေခက်၏ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး ပညာအဆင့် စွမ်းရည်တို့နှင့်ဆိုလျျင် ဝိရိယ စိုက်ထုတ်ကာ ကြိုးစားလေ့ကျင့် ပြင်ဆင်ပါက သည် ပညာသင်ဆု ရရှိနိုင်သည်ဟု သင်တန်းကျောင်းရှိ ဆရာ ဆရာမများက ယုံကြည်ကြသည် ။ ဝင်ရောက် ဖြေဆိုရန်လည်း တင်မေခက်ကို တိုက်တွန်းကြသည် ။ ထို ပညာသင်ဆု စာမေးပွဲအတွက် အထူး သင်တန်းကြေး စသည်များ အပါအဝင် ငွေငါး

သိန်းလောက်တော့ ကုန်ကျဖို့ ရှိသည် ။ တင်မေခက်ကလည်း မိမိ အနေဖြင့် သည် ပညာသင်ဆု စာမေးပွဲကို ဝင်ရောက် ဖြေဆို အောင်မြင်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ချက် ရှိသည် ။

လိုအပ်သော ငွေငါးသိန်း ကို ဘယ်လိုလုပ် ရှာမည်နည်းဟု ဦးနှောက် ခြောက်မတတ်ပင် စဉ်းစားသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ မိမိ ပထွေးကိုပင် စကားပြောဆို အလဲအလှယ်လုပ်ရန် တင်မေခက် ဆုံးဖြတ်

လိုက်လေသည် ။ ပထွေးက သူမကို ကြံနေတာကို တင်မေခက် ရိပ်မိနေပါပြီ ။ ပထွေး၏ ကျုံးသွင်းမှုတွင် မိမိလည်း အရှေင်မကောင်းပါက ပါသွားနိုင်ကြောင်းလည်း နားလည်သည် ။သည်အတိုင်းကြီး

ပထွေးနှင့် ဖြစ်သွားရမည်ထက် မိမိ၏ ဘဝရှေ့ရေး အာမခံကောင်း ရနိုင်သည့် ပညာသင်ဆု အတွက် လိုအပ်သော ငွေကြေးကို ပထွေးမှ မိမိ၏ ဆန္ဓာကိုယ်နှင့် လဲယူလိုက်တာ ပိုကောင်းမည်ဟု

ကောင်မလေး တွေးသည် ။ မိုက်မဲသည့် စိတ်ကူးဟု ဆိုရမည်လား..လက်တွေ့ကျသော အစီအစဉ်ဟု ပြောရမည်လားတော့ မသိပေ ..။

မိမိနှင့် စကားပြောစရာ ရှိသည်ဟု မယားပါသမီးအကြီး တင်မေခက်က ချိန်းလာသောအခါ ကိုစိုးထူးမှာ အံ့သြမိလေသည် ။ သို့သော် ချိန်းဆိုထားသည့် အချိန်တွင် ချိန်းဆိုထားသည့် နေရာကိုတော့

ကိုစိုးထူး သွားပါသည် ။ တင်မေခက် တယောက် ငွေကြေးလိုအပ်နေခြင်းသာ ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိသည်ဟုသာ တွက်မိသည် ။

“ ပြောစရာ ရှိတယ်ဆို..ပြောလေ..ခက်ခက်...”

မယားပါသမီး စကားစရခက်နေကြောင်း နားလည်သည့်ကိုစိုးထူးက စကားစပေးလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဟို..ကျနော်..အဲ...အဲ...”

တင်မေခက်မှာ စကားစလို့ မရနိုင်ပဲ အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေသည် ။

“ ဘာလဲ..ငွေလိုနေလို့လား..”

“ ဟုတ်...”

“ အင်း..ငါ့ရဲ့ မယားပါ သမီးချောကိုတော့ ပေးသင့်ရင် ပေးရမှာပေါ့...ငွေ ဘယ်လောက် လိုလို့လဲ...”

“ ဟို..များတော့ အတော်များတယ်..ဦးလေးရဲ့...”

“ ဘယ်လောက်မို့လဲ..ပြောစမ်းပါအုံး...”

“ ဟိုလေ.. ...အဲ......ငါး...ငါးသိန်း......”

“ ငါးသိန်း...ဟုတ်လား.....”

တင်မေခက် ခေါင်းကို အသာ ညှိမ့်ပြလိုက်သည် ။

                                                                         ပြီးပါပြီ

credit:အတွေးပင်လယ်ပြာ