“ ဟန်ဆောင်ကာမူပို “

အိမ်တွင် မမ မရှိတုန်း အေးလွင် သူ့ရည်းစား ငယ်ငယ်ကို စကားပြောချင်၍ဟု အကြောင်းပြကာအိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။အခုတော့သူအိပ်သောအခန်းထဲတွင်……အေးလွင်က လီးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဝင်သလောက် လီးတဝက်လောက်နဲ့ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေတော့ငယ်ငယ်က အောက်ကနေ
ကော့ကော့ပေးနေသည်။ဒီလိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေရင်း အေးလွင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်နာနာဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်တဲ့ လီးကို ဆောင့်ပြီး အရှိန်ဖြင့်
သွင်းလိုက်သည်။
“ဗြစ်……ဗြစ်……ဒုတ်……”
“အမလေး……အမလေး……နာလိုက်တာ……အကုရိ ဲ္တွ…နာလိုက်တာ……
ကျမဟာလေးတော့စုတ်သွားပါပြီ……ကျွတ်…ကျွတ်……ကျွတ်……နာလိုက်တာနော်……”
ငြီးလည်းငြီး ငယ်ငယ်က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူမရဲ္တွခေါင်းက လည်း ရမ်းနေတော့ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးက ဖွာလန်ကြဲနေပါသည်။
“အကိုရယ်…ဒီလောက်ကြမ်းရသလား……ဒီလို ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ ငယ်ငယ် နာမယ်ဆိုတာမသိဘူးလား……ဟင်း....ဟင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်……”
ငယ်ငယ်က သူ့လက်မောင်းကြီးကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုထုပြီးပြောသည်။
“နာတာက ခဏပါကွယ်……နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပါ……”
ပြောနေရင်း အေးလွင်က ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ အချက် (၂၀) လောက် လိုးပြီးတဲ့အခါကျတော့ငယ်ငယ်က နာတာတွေကိုမေ့ပြီး မျက်လုံးလေးတွေ မှေးထားရင်းက ကော့ကော့ ပေးပါတော့တယ်။
“ပလွတ်…ဖွတ်…ဒုတ်…အား…ဗြစ်…ဇွတ်…ပလွတ်…ဗြစ်…အင်း…
ဟင်း…ဟင်း…”
အေးလွင်က နို့သီးလေးတွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး စု့ိလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်နဲ့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲဆောင့်လိုးပေးသည်။
“ဗြစ်……ဗြစ်……ပလွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်……”
မကြာခင်မှာပင်ငယ်ငယ်ကအရသာတွေ့၍လာသည်။အရသာတွေ့လာပြီ
ဆိုတော့ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးနေသောအေးလွင်ကို အားမရနိုင်ဖြစ်လာသည်။
“ဗြစ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ဖွတ်…ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ…အကိုရယ်
…ဆောင့်ပါတော့…နာနာသာ…ဆောင့်ပါ…အ…ဟင်း…ဟင်း…”
ငယ်ငယ်က ဒီလို မချိမဆန့် လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ အေးလွင်က အကြိုက်တွေ့သွားပြီးစိတ်တိုင်းကျဆောင့်လိုးပါ တော့သည်။
“ပလွတ်…ဒုတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…အား…အင်း…ဖွတ်…ဒုတ်…အား…ဟား…အမလေး…ကိုရယ်…ကျမနို့တွေကိုစို့ပေးပါလား…အင်း…ဟင်း…အား…အင်း
…ကောင်းလိုက်တာနော်...”
ငယ်ငယ်ကလည်း အပေးကောင်း အေးလွင်ကလည်း အလိုးကောင်းနဲ့ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ဖြစ်နေကြသည်။လီးကိုထုတ်လိုက်တိုင်းငယ်ငယ်၏
စောက်ပတ်လေးက ကပ်ကပ်ပါလာကာ အေးလွင် အရသာတွေ့လှသည်။
ငယ်ငယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ဘယ်နေရာကိုင်လိုက် ကိုင်လိုက်မာတင်းနေတော့ကိုင်ရတာလည်း ကောင်းနေသလို စောက်ပတ်လေးကလည်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ လိုးရတာ ကောင်းလှပြီးအရသာရှိလှသည်။
ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အောက်ကနေကော့ကော့ပေးနေတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့နေရလေသည်။မကြာခင်မှာပဲ ငယ်ငယ်ရဲ္တွ စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေက ရွှဲသထက် ရွှဲလာပြီး များသထက်များလာသည်။ ငယ်ငယ်၏ မျက်နှာလေးက ရှု္တွံတွတွလေးဖြစ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ
လည်ချောင်းထဲက ဟပ်ကနဲ ဟပ်ကနဲ အသံလေးတွေ စည်းချက်ကျကျ ထွက်လာတော့ မကြာခင်ငယ်ငယ်ပြီးတော့မည်ကို သိလိုက်သည်။ သူမ တင်မဟုတ် အေးလွင်လည်း ပြီးချင်လာသည်။
“ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…အား…ကောင်းလိုက်တာ…အကိုရဲ္တွ…အား…အင်း…”
ငယ်ငယ့် တကိုယ်လုံး ရမ်းခါပြီး ငြိမ်ကျသွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ အေးလွင်က လီးကို တအားထိုးစိုက်ချလိုက်ပြီးသုတ်ရည်တွေကို ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ခဏကြာမှိန်းနေပြီးမှ အေးလွင်ကငယ်ငယ် ဘေးကိုခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချ
လိုက်တော့ငယ်ငယ်က အေးလွင်ကိုအတင်းလှမ်းဖက်လိုက်တော့သည်။
အေးလွင်ကငယ်ငယ့်ကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရသည်ဆိုသော အသိဖြင့် ကြည်နူးစွာ ပီတိတွေဖြာလျှက် ငယ်ငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး နမ်းလိုက်တော့သည်။
“ကောင်းရဲ္တွလား……ငယ်ငယ်…အားရတယ်နော်…”
ငယ်ငယ်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးဖြင့် သူမ မျက်နှာလေးကို အေးလွင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ဝှက်၍ ထားလိုက်သည်။
“ပြောပါ ငယ်ငယ်ရဲ္တွ…အကို လိုးတာ ကောင်းရဲ္တွလား…ငယ်ငယ် အားရရဲ္တွလား…”
“ရှက်စရာကြီး အကိုရယ်…ငယ်ငယ် မပြောပါရစေနဲ့…”
“ဟင့်အင်း……ပြောရမယ်…”
“အကိုကလဲ…”
“ပြောလေကွာ…”
“ဟွန်း… ဒီလောက် သိချင်ကြားချင်နေရင်လည်း ပြောပြမယ်… ကောင်းတယ်… သိပ်ကောင်းတယ်…အကို့လီးကြီးကငယ်ငယ့် စောက်ပတ်ထဲတင်မဟုတ်ဘူး…အူထဲ အသဲထဲတောင် ဝင်တယ်လို့ထင်ရတယ်…ကိုင်း…ကျေနပ်ပြီလား…”
အေးလွင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး ငယ်ငယ်၏ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်တွေက ငယ်ငယ်၏နို့နှစ်လုံးကို ဆော့ကစား၍ နေသည်။ အေးလွင်၏ လီးကြီးက တဖြေးဖြေး ပြန်၍မာလာသည်။
“ငယ်ငယ်…အကို့ လီးကို စုပ်ပေးပါလား…”
“ဟာ…ကွာ…”
ကြောက်ကြောက်ရွ္တွံရွ္တွံလေး ပြောရင်းကလီးကြီးကိုငယ်ငယ်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ကြည့်လိုက်ကာမှလီးကြီးက ဆတ်ကနဲ အထောင်နှင့်ကြုံသွားသည်။ ငယ်ငယ် ကြက်သီးထသွားသည်။
“ထကွာ…ငယ်ငယ် ကလဲ…”
“ဟာကွာ…အကို ကလဲ…”
မထချင် ထချင် ပုံစံမျိုးလေးနှင့် ငယ်ငယ်က အေးလွင် လှဲနေရာဘေးတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ခြေရင်းမှ သူမ၏ထဘီကို လှမ်းဆွဲကာ အေးလွင် လီးကို ပေါင်ခြံတွေပါမကျန်အောင် သုတ်ပေးသည်။ ထိုသို့ ငယ်ငယ်က
သုတ်ပေးနေစဉ်တွင် အေးလွင်၏ လက်က ငယ်ငယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဆုပ်နယ်ပေးသည်။နို့သီးနီနီလေးတွေကို ချေပေးသည်။ ငယ်ငယ်ကလည်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သုတ်ပေးနေတော့ လီးကမာသထက် မာလာလေသည်။
ငယ်ငယ်ကတော့ ပေကျံနေတာတွေကို သုတ်ပြီးသွားပေမယ့် အိပ်ယာပေါ်မှာ လက်လေးတဖက်ထောက်ထိုင်ပြီးထောင်ထနေသော လီးကြီးကို စိုက်ပြီးကြည့်နေသည်။ ပြီးမှ တဖြေးဖြေးငုံ့သွားပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပုံဖြင့်
ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ လီးထိပ်ကြီးကို နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ အေးလွင် ဆတ်ကနဲကော့တက်သွားသည်။ ငယ်ငယ်က ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်လေးတဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး
လီးထိပ်ဖူးကြီးကိုသာ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေသည်။ အေးလွင် အရသာတွေ့ကာ ဇိမ်ရှိနေသည်။ အေးလွင်ကငယ်ငယ့်အား သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး စုပ်ခိုင်းမယ် ကြံလိုက်ပေမယ့် ငယ်ငယ်လိုအပျိုစင်လေးတစ်ယောက်ကဒီလောက်လုပ်ပေးရင်
တော်လောက်ပါပြီဟု သူ့စိတ်ကို သူ ဖြေသိမ့်သည်။
ငယ်ငယ်ကတော့ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စုပ်လိုက် ငုံလိုက် နမ်းလိုက်ဖြင့် စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်နေသည်။ လီးကြီးကအကြော အပြိုင်းပြိုင်းထကာ မာသထက် မာလာရုံမျှမက ထိပ်ဖူးကြီးကလည်း မတရားကြီး ဖေါင်းတင်း၍
ကားလာသည်။ မကြာခင်မှာပဲ အေးလွင် တစ်ယောက် ပြီးချင်စိတ်တွေပေါက်လာသည်။
“ငယ်ငယ်…အကိုပြီးချင်လာပြီ…တော်တော့ကွာ…”
ငယ်ငယ်က ချက်ချင်းလီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် မကျေနပ်ပုံဖြင့် မချင့်မရဲလေးကြည့်၍ နေသေးသည်။
“ငယ်…အပေါ်ကနေလုပ်ပေးပါလား…”
“အကိုကလဲကွာ…ငယ် မှ မလုပ်တတ်တာ…ဟာ”
“ငယ်ကလဲကွာ…အကိုပြောပြမှာပေါ့…အကို့ပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး ဖင်ကိုကြွပြီး…တဖြေးဖြေးသွင်းယူပေါ့…”
“ရှက်စရာကြီး အကိုရယ်…”
“ငယ်ကလဲကွာ…ကို့ကိုမချစ်ဖူးလား…”
ငယ်ငယ် မျက်နှာပျက်သွားသည်။ ပြီးမှ…ငယ်ငယ်က ကပျာကသီထပြီး အေးလွင်ကို ခွတက်လိုက်သည်။ သူမ၏ လက်တဖက်က လီးကြီးကိုလှမ်း၍ဆုပ်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကြွကာ လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့၍ တဖြေးဖြေးချင်း ဖင်ကြီးကို
ဖိချသည်။ ဒီလောက်လေး ပြောလိုက်ရုံဖြင့် ကျကျနန လုပ်တတ်နေသော ငယ်ငယ့်ကို ကျေးဇူးတင်ကျေနပ်နေမိသည်။ ငယ်ငယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း တိုးဝင်သွားသော လီးကြီး၏ အတွေ့ကြောင့်ငယ်ငယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင်လည်း အရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီကို သိလိုက်ရသည်။ လီးကြီးတဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ငယ်ငယ်က အေးလွင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးပေါ် လက်နှစ်ဖက် တင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုကြွကြွပြီး ဆောင့်ေá ��ာင့်လိုးသည်။
“ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ဇွတ်…ပလွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွတ်…အင်း…ဟင်း…ဟင်း…အ…ကြီး…ကြီးပဲ…ဟင်း…ဗြစ်…ဇွတ်…ဇွတ်…”
အစက တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်နေသော ငယ်ငယ်၏ ဆောင့်အားက တဖြေးဖြေးမြင့်လာသည်။ ဆောင့်အားကပြင်းလာသော်လည်း ဆက်တိုက် သွက်သွက်ကြီးဆောင့်တာမျိုး မဟုတ်ပေ။ အရသာခံကာ တစ်ချက်ခြင်း
လေးလေးမှန်မှန် ဆောင့်၍ ငယ်ငယ်က လိုးပေးသည်။ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်အကြိုက်ခြင်းမတူသော မိန်းမများအား ဘယ်လိုဆောင့်တာကြိုက်သလဲ သိချင်ရင် သူတို့ကို အပေါ်က
တင်ပေးလိုက်လျှင် သူတို့အကြိုက် ဆောင့်တာကို သိရသည် ဟူသော စကားမှန်ကြောင်း အေးလွင်သတိပြုမိလိုက်သည်။ အခု ငယ်ငယ် အပေါ်မှတက်၍ ဆောင့်နေပုံကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ငယ်ငယ်က
ဒရစပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်တာမျိုးကို မကြိုက်။ တစ်ချက်ခြင်း လေးလေးမှန်မှန် ဆောင့်တာကြိုက်ကြောင်း
သိလိုက်ရသည်။
“ဗြစ်…ဗြစ်…ဇွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ဇွတ်…”
“အကို…ငယ့် နို့တွေ ဆွဲပေးအုံး…”
နို့အကိုင်ခံရင်း အလိုးခံချင်ကြတာ မိန်းမတိုင်း၏ ဆန္ဒပင်ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်ပြောသည့်အတိုင်း အေးလွင်ကသူမ၏ နို့နှစ် လုံးကို စုံကိုင်၍ ဆုပ်နယ်ပေးသည်။
“ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…ဗြစ်…ဖွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…ဟင်း…ကောင်းလိုက်တာ…အကိုရယ်…ဟင်း…ဟင်း…အင်း…”
“ငယ်…ကောင်းလိုက်တာ…ငယ်ရာ…”
အေးလွင်ကလည်း ငယ်ငယ် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အောက်ကနေ၍ သူ့လီးကြီးကို ကော့ကော့တင်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ အပေါ်မှ လိုးရင်းက ငယ်ငယ်ကသူ့ဖင်ကြီးကိုတချက်တချက်ဇကောဝိုင်းလှည့်လှည့်ပေးသည်။
ကောင်းလွန်းသဖြင့် အေးလွင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျေးဇူးတင်မိရုံသာမက ချစ်လည်းပိုချစ်သွားရသည်။ မကြာခင်မှာပင် အေးလွင်၏ လီးအရင်းက ပူလာပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့် အောက်မှနေ၍အားရပါးရ ကော့ကော့ ဆောင့် လိုက်ပြီး လီးကြီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
“ဖွတ်… ပလွတ်… ပြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ဒုတ်… ဖွတ်…ဗြစ်…ဖွတ်… အား…အား… ငယ်…ငယ်…အား…ဟား…အင်း…”
မပြီးသေးသောငယ်ငယ်ကမျက်လုံးနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို
ပြတ်လုမတတ်ကိုက်ကာအံကြိတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။
“ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ဇွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဖွတ်
…ဗြစ်…အား…ဟား…ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ…ကိုရယ်…အား…ဟား…အင့်…ဗြစ်…ပြွတ်…အား…ချစ်…တယ်…ကိုရယ်…ချစ်…ချစ်…အ…အင့်…အင့်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်…အား…ဟား…ရှီး…အင်း…ဟင်း…ဟင်း…”
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် အပြင်းအထန်ဆောင့်ပြီးတော့ ငယ်ငယ် ခမျာ ‘ဟင်း’ ကနဲဖြစ်ကာ စောက်ပတ်ဝကိုလီးအရင်း မှာတိုး၍ ဖိကပ်လိုက်ပြီး အေးလွင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပုံရက်သားလေး ကျသွားလေသည်။
အေးလွင်ကတော့ ငယ်ငယ်အား ပါကင်ဖွင့်ပွဲတွင် အားရပါးရ လိုးလိုက်ရသဖြင့် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ကာငယ်ငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကိုအတင်းဆွဲဖက်လိုက်
ပါတော့သည်။ အမှန်တော့ ငယ်ငယ်မှာ အရင်ရည်းစားထွန်းမောင်နှင့်တုန်းက (၂)နှစ်တောင် ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး ကလေးပင် ဖျက်ချခဲ့ရသည်ကို ဒီမြို္တွသို့ပြောင်းလာတာ
မကြာသေးသော ထွန်းလွင် တစ်ယောက် မသိရှာပါပေ။
credit:မူရင်းရေးသားသူ