ရာဂလောင်စာ တဏှာမီး
''(ဆုံး)
“ကဲ ကိုတော်ချော ဒါလေးသောက်လိုက်အုန်း၊ လာပြီးအပိုတွေချွဲမနေနဲ့ သူဘာလိုချင်မှန်း တို့သိပြီးသား ခစ်ခစ်”
သူပြောတာလည်းဟုတ်နေတော့ ကျနော်လည်းနည်းနည်းတော့ရှက်သွားတယ်၊ အဟီး၊ ကိုယ်က လိုးချင်တာကို အချစ်တွေဘာတွေနဲ့ ရွှီးနေတာကိုး။ အဟီး ရှက်ရှက်နဲကပဲ ကော်ဖီဖွက်ယူပြီး ကုလားထိုင်မှာထိုင်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမမာလည်း သူ့အတွက် ကော်ဖီတခွက်ဖျော်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း သောက်နေတယ်။ မမမာက နောက်တော့ ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်ရင်း ကျနော်စားပွဲတင်ထားတဲ့ လက်ကို လာကိုင်ပြီးပွတ်ပေးနေရင်းက၊
“ အလကားနောက်တာပါ မောင်မျိုးရယ်၊ မမ ကလည်း မောင်မျိုးအပေါ်မှာ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်၊ အဲဒါအပြင်လေ၊ ခုနက မောင်မျိုးလုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းလို့ မမ ကတောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရအုန်းမယ်လို့၊ စိတ်အလိုကို အရမ်းမလိုက်ဖို့လေ။ တော်ကြာ မမ က အိမ်ထောင်နဲ့၊ မောင်မျိုးလို လူမျိုလူလွှတ်ကလေး နဲ့ဖြစ်တာ လူသိသွားလို့ကတော့ မမ ဘဝက ပြီးသွားပြီပဲလေ။ မမအပေါ်နားလည်ပါကွာ”
“နားလည်ပါတယ် မမရယ် လာ အခု အခွင့်အရေးရှိနေတုန်းလေး အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိသုံးကြရအောင်လား”
ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထိုင်ရာက ထပြီး မမမာရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
“ အော်ဒီကလေးကလည်း ပြောလေ ကဲလေပါလားကွယ်”
ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မမမာတယောက် ကျနော်လက်ဆွဲခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်ဦးတည်နေတာကတော့ သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးဆီကိုပေါ့နော်။
မမမာဘော်ဒီက မောင်မျိုး ဆယ်တန်းတုန်းကထက် အများကြီးထွားလာတယ်။ မမမာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အားရပါးရကြီးတွေပဲ။ အခုလို တလနီးပါးလောက် နေ့တိုင်း လင်မယားလို နေခဲ့ပြီး လိုးနေတာတောင်မှ မဝနိုင်ဘူး။ အခု လည်း မနက်ဖြန်ဆို မမမာရဲ့ ယောကျာ်းရှေ့တန်းက ပြန်လာ တော့မယ်ဆိုလို့ နောက်ငတ်တော့မယ့် နေ့တွေအတွက်တန်အောင် တနေကုန် လိုးနေမိသည်။ များသေားအားဖြင့်ကတော့ ဖင်ဖူးတောင်းထောင် လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ နည်းနည်းညှောင်းသွားမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှေကြီးထိုး ပုံစံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ဆွဲလိုးသည်။ မွေ့ယာတွေ မစွန်း အောင် အောကမှာ သဘက်တွေ ခင်းထားသည်။ ရေလည်း ထမဆေးဖြစ်ကြတော့ ။ မမမာရဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက အညိုရောင်ခရေပွင့်လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးဆွပေးနေတော့ မမမာ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့ မလုပ်ဖို့ ပြောသေးသည်။ သူလည်း အတင်းမလုပ်ပါ၊ ဂျယ်များများသုတ်ပြီး လက်ခလည်ကို ရှောရှောရူရူ အဝင်အထွက်လုပ်လို့ရတော့ မမမာ သိပ်မငြင်းတော့။ နောက်တော့ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလည်နှစ်ချောင်း။ မမမာ ခရေပွင့်လေးက လက်နှစ်ချောင်းကို ကောင်းကောင်းလေး အသားကျသွားတော့ မောင်မျိုးက သူ့ကောင်ကြီးကို ကွန်ဒန်စွတ်ပြီး ထိပ်နှင့်စမ်းကြည့်သည်။
" မမမာ ကျနော်နည်းနည်းစမ်းကြည့်မယ်နော် ဟုတ်လား"
"အင်း"
မမမာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ဖြေသည်။ နာမှာလည်းကြောက်သည်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီး၊ သို့ပေမဲ့ မောင်မျိုးခုနက ဂျယ်တွေ အများကြီးနဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အဝင်အထွက်လုပ်တော့ တမျိုးလေး ခံလို့ကောင်းသားမို့ သူ့လီးကြီးနဲ့ စမ်းမယ်ဆိုတော့ မမမာကိုယ်တိုင်ကလည်း စမ်းကြည့်ချင်သား။
" အိ.. အား နည်းနည်းနာတယ် မောင်မျိုး အရမ်းမထည့်လိုက်နဲ့နော်"
" ဟုတ် မမမာ "
မောင်မျိုး အသက်ကို အောင့်ပြီး သူ့လီးထိပ်ကလေးကို ခရေးပွင့်လေးအဝမှာ ဝင်တယ်ဆိုရုံလေး တွန်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ဂျယ်တွေ များတာရယ် ခုနက လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ လုပ်ထားတာရယ်ကြောင့်ခနလေးနှင့် ဒစ်ဖူးက ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ ခေါင်းဝင်သွားမှတော့ ကိုယ်က သိပ်မခက်တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ရင်း နှင့် သူ့လီးတချောင်းလုံး မမမာရဲ့ နောက်ပေါက် ကို ဝင်သွားပြီ သူ့ဆီးခုံနှင့် မမမာ ဖင်လုံးကြီးတွေ တသားထဲဖိကပ်နေလေပြီ။ ဖီလင်ကတော့ တမျိုးလေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တခါမှ မလုပ်ဘူး။ မမမာ အတွက်ကလည်း ပထမဆုံးဆိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖိန်းတိန်းရှိမ်းတိန်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခနနေတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေရာကနေ အရှိန်ရလာသည်။ သူ့ပေါင်ခြံနှင့် မမမာဖင်လုံးကြီးတွေ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ ခရေပွင့်လေး၏ တင်းကြပ်မှုကြောင့်သူကြာကြာမထိန်းနိုင် ကွန်ဒန်ထဲကို သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပြိးသွားရတော့သည်။ စိတ်ကြေနပ်သွားသော မောင်မျိုးမောမောပန်းပန်းနှင့် မမမာ ကိုယ်လုံးကြီးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လှဲချလိုက်လေတော့သည်။
.......................................
" ဟေ့မောင်မျိုး မင်းတော် တော်တော်လေး ကြီးလာပြီကိုးကွ။ အေးလေ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးတောင်ဖြစ်နေမှကိုး"
" ဟုတ်ကဲ့ အကို၊ အကိုတောင် အသားတွေ အတော်မဲသွားတယ်နော် "
မာ့ ကိုကို နဲ့ မောင်မျိုးတို့ စကားပြောနေကြတာကြည့်ပြီး မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံမလဲဖြစ်မိတယ်။ ကိုကို က မာနဲ့ မောင်မျိုးကို အမျိုးအရင်းလို့ ပဲ မှတ်ထားတော့ ဘာမှ မယုံသင်္ကာ မဖြစ်ဘူးရှင့်၊ မနေ့က ကျမတို့ တပ်က ရှေ့တန်းပြန်တွေကို ပန်းခက်ပန်းစည်းတွေနဲ့ သွားကြိုခဲ့ကြတာပေါ့။ ညရောက်တော့ ကိုကို က သူပြန်လပ်နေခဲ့တာကို အတိုးချပြီး အစွမ်းကုန်ကို ကြမ်းတာရှင်။ မောင်မျိုး တဖက်ခန်းက ချောင်းနေလိမ့်မယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျမက သိနေတော့ ပိုပြီး စိတ်ထ နေရသလိုပဲ ၊ စောက်ရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်းပေါ့။ ကိုကိုကတော့ အရမ်းသဘောကျနေတာပေါ့။ သူ့ဇနီး၊ ကျောင်းဆရာမ အလိမ္မာလေး တယောက် သူ့ကို မျှော်ရင်း လီးငတ်နေရရှာမှာပဲလို့ တွေးရင်း ကျမအလိုတွေကို အစွမ်းကုန်ဖြည့်ပေးနေတာပေါ့ရှင်။ မနက်ကျတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးနေမြင့်မှပဲ နိုးတော့တယ်။ အခု မောင်မျိုးစောစောထပြီး ဝယ်ပေးထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး လဘက်ရည်တွေ သောက်ပြီး စကားစမြီပြောနေကြတာပေါ့ရှင်။
ခနနေတော့ မောင်မျိုးလည်း အပြင်ထွက်သွားပြီး၊ ကိုကို့ကိုလည်း တပ်ရင်းမှုးက အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ ထွက်သွားတာနဲ့ မာလည်း ထမင်းချက်ဟင်းချက် အိမ်ရှင်းလုပ်ရင်းကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။
........................................
" မာ ရေ ကိုတော့ ကံကောင်းပြီထင်တယ်။"
" ဘာဖြစ်လို့လဲကို"
" အဘ က ခေါ်ပြောတယ်၊ ကို့ကို မင်း ပန်ပန်းလှပြီ တလှည့်နားအုန်းတဲ့၊ အခု သူ့ပီအေလုပ်ဖို့ ကို့ကိုပြောလိုက်တယ်။ ကိုနောက်ဆို မာနဲ့ ခွဲမသွားရတော့ဘူး သိပြီလား"
" ဟုတ်လားကို၊ ဝမ်းသာလိုက်တာကိုရယ် "
မာ တကယ်ပဲ ဝမ်းသာပါတယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ျား ရှိရက်နဲ့ မိန်းခလေးတယောက်ထဲ နေရတာ ပျင်းဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာ မာက လက်တွေ့သိပြီးပြီလေ။ နောက်ပြီး ဂတိတည်တဲ့ အဘ ကို ပေးကျွေးခဲ့ရတာတွေလည်း တန်ပါတယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။
" ကိုတို့ အဲဒါဆိုရင် ကလေးယူဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲလို့ရပြီပေါ့ အချစ်ရယ်"
ကိုပြောလိုက်မှ ကျမထိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။ မောင်မျိုးနဲ့ ကျမ အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ တပတ်က ကျမ ဆေးသောက်ဖို့ကို လုံးလုံးကြီးမေ့နေခဲ့ပါလား။ ဘုရားဘုရား၊ အခုမှ သတိယတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုရှိနေပြီ ဆိုတော့ တော်သေးတာပေါ့နော်။
" အင်းပေါ့ ကို၊ ကိုကဘာလိုချင်တာလဲ သားလေးလား သမီးလေးလား.."
...............................................
" သမီးလေးက အမေတူလို့ထင်တယ် ချစ်စရာလေးကွာ"
" ကို ရယ်၊ သားလေးလိုချင်နေတဲ့ ကို့ကို သားလေး မမွေးပေးနိုင်တာ စိတ်မကောင်းပါဘူးကိုရယ် "
" အိုကွာ အဲဒါက ဟိုအရင်တုန်းက ပြောတာပါ၊ ခုကတော့ ဘာလေးမွေးမွေး ကိုယ့်ရင်သွေးပါပဲကွာ၊ ကိုယ်ကတော့ အတူတူချစ်တာပါပဲ"
တကယ့်ကို တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကိုပြန်လာပြီး တာနဲ့ မာ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့ရတယ်။ မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မောင်မျိုးကြောင့်လို့ စိတ်ထဲ မှာ ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုပြန်မလာခင်၊ တပတ်လောက်အလိုမှာ မောင်မျိုးက တန်အောင်ဆိုပြီး နေ့ရောညပါ မာ့ကို လိုးနေခဲ့တာလေ။ မာကိုယ်တိုင်ကလည်း လိုလိုလားလားပါ။ အဲဒီအချိန်ကလည်း မာက ဆေးသောက်ဖို့ကိုလည်းမေ့နေတယ်လေ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကို က သံသယ ဘာမှ မဖြစ်လို့အဆင်ပြေ နေခဲ့ပါတယ်။ မောင်မျိုးကတော့ မာ့ကိုယ်ဝန်နျှစ်လလောက်မှာပဲ၊ ကျောင်းပြီးသွားလို့ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဆိုတော့ မာတို့နဲ့ မနေတော့ပါဘူး။
ကို ကလည်း အဘ (တပ်ရင်းမှုး) နဲ့ အနီးကပ်နေရလို့လားမသိဘူး၊ အရင်ကလို ရိုးရိုးသားသားမဟုတ်တော့ပါဘူး။ လက်ဆော့ခြေဆော့လေးတွေ ရှိလာပါပြီ။ သူက တသက်လုံးရိုးလာခဲ့သူဆိုတော့ မာ့ ကိုလည်း အရိုးအတုံးလို့ထင်ထားလို့၊ ထင်တယ်၊ ပိရိအောင်သူမနေတတ်ပါဘူး။ သူခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေတာ မာသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာလည်းမပြောပါဘူး။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် သူ့ကွယ်ရာမှာ ကဲခဲ့တာပဲ။ ယောက်ျားလေး ဆိုတာ နည်းနည်းပါးပါးတော့ရှိမှာပေါ့လေလို့ဆိုပြီးလွှတ်ထားပေးလိုက်ပါတယ်။ မာ့ အာရုံက အခုတော့ မာ့သမီးလေးဆီမှာပဲ ရှိနေတော့တာလည်းပါမှာပေါ့နော်။
ပြီးပါပြီ
credit
“ကဲ ကိုတော်ချော ဒါလေးသောက်လိုက်အုန်း၊ လာပြီးအပိုတွေချွဲမနေနဲ့ သူဘာလိုချင်မှန်း တို့သိပြီးသား ခစ်ခစ်”
သူပြောတာလည်းဟုတ်နေတော့ ကျနော်လည်းနည်းနည်းတော့ရှက်သွားတယ်၊ အဟီး၊ ကိုယ်က လိုးချင်တာကို အချစ်တွေဘာတွေနဲ့ ရွှီးနေတာကိုး။ အဟီး ရှက်ရှက်နဲကပဲ ကော်ဖီဖွက်ယူပြီး ကုလားထိုင်မှာထိုင်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမမာလည်း သူ့အတွက် ကော်ဖီတခွက်ဖျော်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်ရင်း သောက်နေတယ်။ မမမာက နောက်တော့ ကျနော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်ရင်း ကျနော်စားပွဲတင်ထားတဲ့ လက်ကို လာကိုင်ပြီးပွတ်ပေးနေရင်းက၊
“ အလကားနောက်တာပါ မောင်မျိုးရယ်၊ မမ ကလည်း မောင်မျိုးအပေါ်မှာ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်၊ အဲဒါအပြင်လေ၊ ခုနက မောင်မျိုးလုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းလို့ မမ ကတောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရအုန်းမယ်လို့၊ စိတ်အလိုကို အရမ်းမလိုက်ဖို့လေ။ တော်ကြာ မမ က အိမ်ထောင်နဲ့၊ မောင်မျိုးလို လူမျိုလူလွှတ်ကလေး နဲ့ဖြစ်တာ လူသိသွားလို့ကတော့ မမ ဘဝက ပြီးသွားပြီပဲလေ။ မမအပေါ်နားလည်ပါကွာ”
“နားလည်ပါတယ် မမရယ် လာ အခု အခွင့်အရေးရှိနေတုန်းလေး အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိသုံးကြရအောင်လား”
ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ထိုင်ရာက ထပြီး မမမာရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
“ အော်ဒီကလေးကလည်း ပြောလေ ကဲလေပါလားကွယ်”
ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မမမာတယောက် ကျနော်လက်ဆွဲခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်ဦးတည်နေတာကတော့ သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးဆီကိုပေါ့နော်။
မမမာဘော်ဒီက မောင်မျိုး ဆယ်တန်းတုန်းကထက် အများကြီးထွားလာတယ်။ မမမာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အားရပါးရကြီးတွေပဲ။ အခုလို တလနီးပါးလောက် နေ့တိုင်း လင်မယားလို နေခဲ့ပြီး လိုးနေတာတောင်မှ မဝနိုင်ဘူး။ အခု လည်း မနက်ဖြန်ဆို မမမာရဲ့ ယောကျာ်းရှေ့တန်းက ပြန်လာ တော့မယ်ဆိုလို့ နောက်ငတ်တော့မယ့် နေ့တွေအတွက်တန်အောင် တနေကုန် လိုးနေမိသည်။ များသေားအားဖြင့်ကတော့ ဖင်ဖူးတောင်းထောင် လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ နည်းနည်းညှောင်းသွားမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှေကြီးထိုး ပုံစံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ဆွဲလိုးသည်။ မွေ့ယာတွေ မစွန်း အောင် အောကမှာ သဘက်တွေ ခင်းထားသည်။ ရေလည်း ထမဆေးဖြစ်ကြတော့ ။ မမမာရဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက အညိုရောင်ခရေပွင့်လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးဆွပေးနေတော့ မမမာ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းနဲ့ မလုပ်ဖို့ ပြောသေးသည်။ သူလည်း အတင်းမလုပ်ပါ၊ ဂျယ်များများသုတ်ပြီး လက်ခလည်ကို ရှောရှောရူရူ အဝင်အထွက်လုပ်လို့ရတော့ မမမာ သိပ်မငြင်းတော့။ နောက်တော့ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလည်နှစ်ချောင်း။ မမမာ ခရေပွင့်လေးက လက်နှစ်ချောင်းကို ကောင်းကောင်းလေး အသားကျသွားတော့ မောင်မျိုးက သူ့ကောင်ကြီးကို ကွန်ဒန်စွတ်ပြီး ထိပ်နှင့်စမ်းကြည့်သည်။
" မမမာ ကျနော်နည်းနည်းစမ်းကြည့်မယ်နော် ဟုတ်လား"
"အင်း"
မမမာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ဖြေသည်။ နာမှာလည်းကြောက်သည်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီး၊ သို့ပေမဲ့ မောင်မျိုးခုနက ဂျယ်တွေ အများကြီးနဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အဝင်အထွက်လုပ်တော့ တမျိုးလေး ခံလို့ကောင်းသားမို့ သူ့လီးကြီးနဲ့ စမ်းမယ်ဆိုတော့ မမမာကိုယ်တိုင်ကလည်း စမ်းကြည့်ချင်သား။
" အိ.. အား နည်းနည်းနာတယ် မောင်မျိုး အရမ်းမထည့်လိုက်နဲ့နော်"
" ဟုတ် မမမာ "
မောင်မျိုး အသက်ကို အောင့်ပြီး သူ့လီးထိပ်ကလေးကို ခရေးပွင့်လေးအဝမှာ ဝင်တယ်ဆိုရုံလေး တွန်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ဂျယ်တွေ များတာရယ် ခုနက လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ လုပ်ထားတာရယ်ကြောင့်ခနလေးနှင့် ဒစ်ဖူးက ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ ခေါင်းဝင်သွားမှတော့ ကိုယ်က သိပ်မခက်တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ရင်း နှင့် သူ့လီးတချောင်းလုံး မမမာရဲ့ နောက်ပေါက် ကို ဝင်သွားပြီ သူ့ဆီးခုံနှင့် မမမာ ဖင်လုံးကြီးတွေ တသားထဲဖိကပ်နေလေပြီ။ ဖီလင်ကတော့ တမျိုးလေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တခါမှ မလုပ်ဘူး။ မမမာ အတွက်ကလည်း ပထမဆုံးဆိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖိန်းတိန်းရှိမ်းတိန်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခနနေတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေရာကနေ အရှိန်ရလာသည်။ သူ့ပေါင်ခြံနှင့် မမမာဖင်လုံးကြီးတွေ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ ခရေပွင့်လေး၏ တင်းကြပ်မှုကြောင့်သူကြာကြာမထိန်းနိုင် ကွန်ဒန်ထဲကို သူ့လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပြိးသွားရတော့သည်။ စိတ်ကြေနပ်သွားသော မောင်မျိုးမောမောပန်းပန်းနှင့် မမမာ ကိုယ်လုံးကြီးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လှဲချလိုက်လေတော့သည်။
.......................................
" ဟေ့မောင်မျိုး မင်းတော် တော်တော်လေး ကြီးလာပြီကိုးကွ။ အေးလေ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးတောင်ဖြစ်နေမှကိုး"
" ဟုတ်ကဲ့ အကို၊ အကိုတောင် အသားတွေ အတော်မဲသွားတယ်နော် "
မာ့ ကိုကို နဲ့ မောင်မျိုးတို့ စကားပြောနေကြတာကြည့်ပြီး မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံမလဲဖြစ်မိတယ်။ ကိုကို က မာနဲ့ မောင်မျိုးကို အမျိုးအရင်းလို့ ပဲ မှတ်ထားတော့ ဘာမှ မယုံသင်္ကာ မဖြစ်ဘူးရှင့်၊ မနေ့က ကျမတို့ တပ်က ရှေ့တန်းပြန်တွေကို ပန်းခက်ပန်းစည်းတွေနဲ့ သွားကြိုခဲ့ကြတာပေါ့။ ညရောက်တော့ ကိုကို က သူပြန်လပ်နေခဲ့တာကို အတိုးချပြီး အစွမ်းကုန်ကို ကြမ်းတာရှင်။ မောင်မျိုး တဖက်ခန်းက ချောင်းနေလိမ့်မယ် ဆိုတာကိုလည်း ကျမက သိနေတော့ ပိုပြီး စိတ်ထ နေရသလိုပဲ ၊ စောက်ရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်းပေါ့။ ကိုကိုကတော့ အရမ်းသဘောကျနေတာပေါ့။ သူ့ဇနီး၊ ကျောင်းဆရာမ အလိမ္မာလေး တယောက် သူ့ကို မျှော်ရင်း လီးငတ်နေရရှာမှာပဲလို့ တွေးရင်း ကျမအလိုတွေကို အစွမ်းကုန်ဖြည့်ပေးနေတာပေါ့ရှင်။ မနက်ကျတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက်စလုံးနေမြင့်မှပဲ နိုးတော့တယ်။ အခု မောင်မျိုးစောစောထပြီး ဝယ်ပေးထားတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး လဘက်ရည်တွေ သောက်ပြီး စကားစမြီပြောနေကြတာပေါ့ရှင်။
ခနနေတော့ မောင်မျိုးလည်း အပြင်ထွက်သွားပြီး၊ ကိုကို့ကိုလည်း တပ်ရင်းမှုးက အခေါ်လွှတ်လိုက်လို့ ထွက်သွားတာနဲ့ မာလည်း ထမင်းချက်ဟင်းချက် အိမ်ရှင်းလုပ်ရင်းကျန်ခဲ့တော့တာပေါ့။
........................................
" မာ ရေ ကိုတော့ ကံကောင်းပြီထင်တယ်။"
" ဘာဖြစ်လို့လဲကို"
" အဘ က ခေါ်ပြောတယ်၊ ကို့ကို မင်း ပန်ပန်းလှပြီ တလှည့်နားအုန်းတဲ့၊ အခု သူ့ပီအေလုပ်ဖို့ ကို့ကိုပြောလိုက်တယ်။ ကိုနောက်ဆို မာနဲ့ ခွဲမသွားရတော့ဘူး သိပြီလား"
" ဟုတ်လားကို၊ ဝမ်းသာလိုက်တာကိုရယ် "
မာ တကယ်ပဲ ဝမ်းသာပါတယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ျား ရှိရက်နဲ့ မိန်းခလေးတယောက်ထဲ နေရတာ ပျင်းဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတာ မာက လက်တွေ့သိပြီးပြီလေ။ နောက်ပြီး ဂတိတည်တဲ့ အဘ ကို ပေးကျွေးခဲ့ရတာတွေလည်း တန်ပါတယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။
" ကိုတို့ အဲဒါဆိုရင် ကလေးယူဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲလို့ရပြီပေါ့ အချစ်ရယ်"
ကိုပြောလိုက်မှ ကျမထိတ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။ မောင်မျိုးနဲ့ ကျမ အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ တပတ်က ကျမ ဆေးသောက်ဖို့ကို လုံးလုံးကြီးမေ့နေခဲ့ပါလား။ ဘုရားဘုရား၊ အခုမှ သတိယတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုရှိနေပြီ ဆိုတော့ တော်သေးတာပေါ့နော်။
" အင်းပေါ့ ကို၊ ကိုကဘာလိုချင်တာလဲ သားလေးလား သမီးလေးလား.."
...............................................
" သမီးလေးက အမေတူလို့ထင်တယ် ချစ်စရာလေးကွာ"
" ကို ရယ်၊ သားလေးလိုချင်နေတဲ့ ကို့ကို သားလေး မမွေးပေးနိုင်တာ စိတ်မကောင်းပါဘူးကိုရယ် "
" အိုကွာ အဲဒါက ဟိုအရင်တုန်းက ပြောတာပါ၊ ခုကတော့ ဘာလေးမွေးမွေး ကိုယ့်ရင်သွေးပါပဲကွာ၊ ကိုယ်ကတော့ အတူတူချစ်တာပါပဲ"
တကယ့်ကို တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ကိုပြန်လာပြီး တာနဲ့ မာ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့ရတယ်။ မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မောင်မျိုးကြောင့်လို့ စိတ်ထဲ မှာ ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုပြန်မလာခင်၊ တပတ်လောက်အလိုမှာ မောင်မျိုးက တန်အောင်ဆိုပြီး နေ့ရောညပါ မာ့ကို လိုးနေခဲ့တာလေ။ မာကိုယ်တိုင်ကလည်း လိုလိုလားလားပါ။ အဲဒီအချိန်ကလည်း မာက ဆေးသောက်ဖို့ကိုလည်းမေ့နေတယ်လေ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကို က သံသယ ဘာမှ မဖြစ်လို့အဆင်ပြေ နေခဲ့ပါတယ်။ မောင်မျိုးကတော့ မာ့ကိုယ်ဝန်နျှစ်လလောက်မှာပဲ၊ ကျောင်းပြီးသွားလို့ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဆိုတော့ မာတို့နဲ့ မနေတော့ပါဘူး။
ကို ကလည်း အဘ (တပ်ရင်းမှုး) နဲ့ အနီးကပ်နေရလို့လားမသိဘူး၊ အရင်ကလို ရိုးရိုးသားသားမဟုတ်တော့ပါဘူး။ လက်ဆော့ခြေဆော့လေးတွေ ရှိလာပါပြီ။ သူက တသက်လုံးရိုးလာခဲ့သူဆိုတော့ မာ့ ကိုလည်း အရိုးအတုံးလို့ထင်ထားလို့၊ ထင်တယ်၊ ပိရိအောင်သူမနေတတ်ပါဘူး။ သူခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေတာ မာသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာလည်းမပြောပါဘူး။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင် သူ့ကွယ်ရာမှာ ကဲခဲ့တာပဲ။ ယောက်ျားလေး ဆိုတာ နည်းနည်းပါးပါးတော့ရှိမှာပေါ့လေလို့ဆိုပြီးလွှတ်ထားပေးလိုက်ပါတယ်။ မာ့ အာရုံက အခုတော့ မာ့သမီးလေးဆီမှာပဲ ရှိနေတော့တာလည်းပါမှာပေါ့နော်။
ပြီးပါပြီ
credit
No comments: